Lib. Cap. Par.
1 1, proem, 20| certe aliquid consummata eloquentia neque ad eam pervenire natura
2 1, 2, 31 | Non esset in rebus humanis eloquentia si tantum cum singulis loqueremur. ~
3 1, 4, 5 | sapientiae versibus tradiderunt: eloquentia quoque non mediocri est
4 1, 6, 2 | similia): cum summorum in eloquentia virorum iudicium pro ratione,
5 1, 10, 11 | non potest esse perfecta eloquentia. ~12.
6 1, 12, 16 | honesta ac rerum pulcherrima eloquentia petitur ipsa, sed ad vilem
7 2, 3, 5 | contendo: primum quod eum qui eloquentia ceteris praestet illa quoque
8 2, 3, 7 | Quid ergo? non est quaedam eloquentia maior quam ut eam intellectu
9 2, 3, 12 | Sit ergo tam eloquentia quam moribus praestantissimus
10 2, 9, 3 | praemollitus foverit sulcus, ita eloquentia coalescere nequit nisi sociata
11 2, 14, 2 | rhetorice talis est qualis eloquentia. Nec dubie apud Graecos
12 2, 16, 4 | rebus etiam publicis usi eloquentia turbaverint civitatium status
13 2, 16, 7 | Aut non divina M. tulli eloquentia et contra leges agrarias
14 2, 20, 9 | certum est: cur non tam in eloquentia quam in ratione virtutem
15 2, 20, 9 | dixerit Crassus: "est enim eloquentia una quaedam de summis virtutibus",
16 4, praef, 3 | principem ut in omnibus, ita in eloquentia quoque eminentissimum? ~
17 4, 2, 38 | Neque enim aliud in eloquentia cuncta experti difficilius
18 4, 5, 6 | oratoris est docere, sed plus eloquentia circa movendum valet. Cui
19 6, 2, 4 | dominetur in iudiciis: hic eloquentia regnat. Namque argumenta
20 6, 3, 3 | amore inmodico praecipui in eloquentia viri labor, mira quaedam
21 8, proem, 3 | scriptores extiterint ab eloquentia longissime fuerint. Via
22 8, proem, 22| Maiore animo adgredienda eloquentia est, quae si toto corpore
23 8, 3, 56 | boni fallitur, omnium in eloquentia vitiorum pessimum: nam cetera
24 8, 3, 71 | intueamur, hanc sequamur. Omnis eloquentia circa opera vitae est, ad
25 9, 2, 3 | Quid vero agit omnino eloquentia detractis amplificandi minuendique
26 10, 1, 2 | atque robusta fuerit umquam eloquentia nisi multo stilo vires acceperit,
27 10, 1, 109 | in quo totas vires suas eloquentia experiretur. ~110.
28 10, 2, 22 | ingreditur. Habet tamen omnis eloquentia aliquid commune: id imitemur
29 10, 3, 13 | Is fuit Iulius Florus, in eloquentia Galliarum, quoniam ibi demum
30 10, 5, 18 | novum fuit ut omnis eius eloquentia contineri tecto ac parietibus
31 10, 7, 17 | pretium omnia spectant, ut eloquentia quoque, quamquam plurimum
32 10, 7, 21 | contumeliosos in se ridet invicem eloquentia, et qui stultis videri eruditi
33 11, 1, 21 | aliena tamen persona verum de eloquentia sua dicit. Et aperte tamen
34 11, 3, 8 | opinionis consecutum quam eloquentia tradit, eadem C. Gracchum
35 12, 1, 1 | privatisque rebus perniciosius eloquentia, nosque ipsi, qui pro virili
36 12, 1, 22 | Ciceroni ac Demostheni ne in eloquentia quidem satis tribuunt: quamquam
37 12, 1, 33 | ergo tantum est artis in eloquentia? cur tu de coloribus et
38 12, 2, 20 | intellegi saltem potest eloquentia hominis optima nescientis? ~
39 12, 2, 24 | quod ea praestantissimos in eloquentia viros ediderit. Peripatetici
40 12, 3, 12 | philosophia enim simulari potest, eloquentia non potest. ~
41 12, 9, 5 | deprenditur perit. Hactenus eloquentia secretum habet. ~6.
42 12, 9, 9 | canina", ut ait Appius, "eloquentia", cognituram male dicendi
43 12, 10, 66 | tribus quasi formis inclusa eloquentia est. Nam ut inter gracile
44 12, 10, 74 | favorabilis qualiscumque eloquentia, et ducit animos naturali
45 12, 11, 9 | civilis praeter ea quae de eloquentia tradebantur adiecerim, quique
46 12, 11, 26 | tantum fastigium accepit et eloquentia a Demosthene atque Cicerone,
47 12, 11, 29 | quod magnos modica quoque eloquentia parit fructus, ac si quis
|