Lib. Cap. Par.
1 1, proem, 14| clarissime versati sibi umquam vindicare sunt ausi: facere
2 1, 3, 3 | praecox genus non temere umquam pervenit ad frugem. ~4.
3 1, 5, 31 | sed numquam plus una nec umquam ultima, ideoque in disyllabis
4 1, 8, 18 | Persequi quidem quid quis umquam vel contemptissimorum hominum
5 1, 12, 12 | Sed ne temporis quidem umquam plus erit, quia his aetatibus
6 2, 4, 5 | Nec umquam me in his discentis annis
7 2, 17, 35 | probabilius. Neque praecipit umquam non dicenda nec dicendis
8 3, 8, 34 | Nec umquam incidet in hoc genere materiae
9 4, 1, 4 | potest, primis quidem raro umquam, nisi forte apud eum cui
10 4, 2, 47 | Neque mihi umquam tanta fuerit cura brevitatis
11 4, 2, 104 | rationem quam excursio: nec umquam debebit esse nisi brevis
12 4, 2, 128 | faciendum iudico neque sic umquam ut totus ordo repetatur;
13 5, 6, 6 | facti praecipere solebant ne umquam ius iurandum deferremus,
14 5, 7, 22 | Difficilior hoc, quod raro umquam possunt ante iudicium scire
15 6, 3, 74 | mehercules" inquit "hoc umquam dixi, sed dixi emere te
16 7, 1, 2 | ratione cognoveram, promam nec umquam dissimulavi.~3.
17 7, 1, 31 | exercitatione. Non tamen fere umquam nisi inprudentem fugerint,
18 7, 1, 40 | omni disputandum semper nec umquam satis iudicatum est. Quaerendum
19 7, 2, 12 | persona quidem nescio an umquam, utique in vero actu rei,
20 7, 4, 9 | plerique negarunt in iudicium umquam venire. Quin Cicero quoque
21 7, 4, 9 | lapsus est, non putavit, si umquam posthac", et cetera. ~10.
22 8, 3, 17 | potiora semper nec sordidis umquam in oratione erudita locus. ~
23 9, 2, 86 | neque oratoris puto esse umquam praevaricari, neque litem
24 9, 3, 38 | cognatis et adfinibus tutorem umquam liberis suis scripsit",
25 9, 3, 62 | Catilina, ut te aut pudor umquam a turpitudine aut metus
26 10, 1, 2 | solida atque robusta fuerit umquam eloquentia nisi multo stilo
27 10, 1, 50 | Nam epilogus quidem quis umquam poterit illis Priami rogantis
28 10, 1, 110 | vehementius potest, cui tanta umquam iucunditas adfuit? - ut
29 10, 7, 13 | sermonis contextum mirabor umquam, quem iurgantibus etiam
30 10, 7, 20 | Neque vero tanta sit umquam fiducia facilitatis ut non
31 11, 1, 14 | honeste, contraque neminem umquam ullo in loco turpiter. Minora
32 11, 1, 59 | pupillo sic tutor irascatur umquam ut non remaneant amoris
33 11, 2, 16 | omnino huius rei meminit umquam poeta ipse, profecto non
34 11, 3, 151 | grandes pusillae, ut vix umquam ita sollicitari partibus
35 12, proem, 2 | quoque, licet maior quam umquam moles premat, tamen prospicienti
36 12, 1, 4 | creditum, certe non fiet umquam stultus orator. Adde quod
37 12, 1, 9 | quoque melior. Non igitur umquam malus idem homo et perfectus
38 12, 1, 29 | custodiatur, simulatio, nec umquam tanta fuerit loquendi facultas
39 12, 1, 33 | quosdam (neque enim deerunt umquam qui diserti esse quam boni
40 12, 2, 9 | possent? Utinamque sit tempus umquam quo perfectus aliquis qualem
41 12, 2, 22 | testatus est: neque se tanta umquam in eo fudisset ubertas si
42 12, 9, 21 | procinctu stantem non magis umquam in causis oratio quam in
43 12, 9, 21 | domesticis sermo deficiet, nec se umquam propter hoc oneri subtrahet,
44 12, 10, 33 | ultima syllaba nec acuta umquam excitatur nec flexa circumducitur,
45 12, 11, 1 | faciet, non quia prodesse umquam satis sit et illa mente
46 12, 11, 16 | Quod non eo dico quia sit umquam omittenda dicendi exercitatio,
|