Lib. Cap. Par.
1 1, 1, 8 | peius iis qui paulum aliquid ultra primas litteras progressi
2 1, 1, 20 | amaritudinem semel perceptam etiam ultra rudes annos reformidet.
3 1, 7, 14 | contrario usque ad Accium et ultra porrectas syllabas geminis,
4 1, 11, 19 | A me tamen nec ultra puerilis annos retinebitur
5 2, 3, 7 | suum minuat nec procedat ultra quam comes possit. ~8.
6 2, 4, 7 | vel abundantiorem atque ultra quam oporteat fusam. Multum
7 2, 5, 24 | dicendi mutavimus genus et ultra nobis quam oportebat indulsimus:
8 3, 1, 9 | supra dixi fuit aemulus et ultra Socraten usque duravit. ~
9 3, 3, 2 | finitus, nihil fortasse ultra desideret: at oratio longior
10 3, 6, 81 | his exploratis aliud est ultra. His infinitae quaestiones,
11 3, 8, 16 | possit, an Alexander terras ultra Oceanum sit inventurus. ~
12 4, 1, 5 | animum iudicis ut procedere ultra possimus admittimur. ~6.
13 4, 5, 3 | probaverim qui partitionem vetant ultra tris propositiones extendere:
14 6, praef, 3 | Quid nunc agam? aut quem ultra esse usum mei dis repugnantibus
15 6, praef, 10| decerpat invidiam, ne videlicet ultra quam homini datum est nostra
16 7, 1, 20 | contentum esse: quaere aliquid ultra, sic: "ne viduam quidem";
17 7, 1, 32 | conferentibus: alii nihil ultra ea quae in oculos incurrunt
18 7, 1, 44 | Intendamus ultra animum, videamusque an aliquid
19 7, 1, 48 | quaeret, aliquid spectabit ultra: nam, ut genus species sequitur,
20 7, 2, 2 | quaeri an sit, quo modo an ultra oceanum, nec quid sit nec
21 8, 2, 17 | simili iungentes miscentesque ultra quam ullus spiritus durare
22 8, 3, 56 | cacozelon vocatur quidquid est ultra virtutem, quotiens ingenium
23 8, 4, 3 | necesse erat in eo quod ultra est verba deficere. ~6.
24 8, 4, 23 | cellis: nihil dici potest ultra, et necesse est tamen infinito
25 8, 6, 73 | enim est omnis hyperbole ultra fidem, non tamen esse debet
26 8, 6, 73 | fidem, non tamen esse debet ultra modum, nec alia via magis
27 8, 6, 76 | est non potest, meliusque ultra quam citra stat oratio.
28 9, 2, 87 | potest, et, ut non durat ultra poenam abdicationis, ita
29 9, 4, 30 | vomendi necessitas iam nihil ultra exspectantibus hanc quoque
30 10, 3, 32 | confundant. Ne latas quidem ultra modum esse ceras velim,
31 10, 7, 9 | quae subiuncturus est, quae ultra spectanda sunt, adhibita
32 11, 1, 90 | persuasione labi, pertinacem ultra modum tenacem esse propositi:
33 11, 2, 3 | ita cum semper cogitatio ultra eat, id quod est longius
34 11, 2, 13 | Nam vix eo ultra limen egresso triclinium
35 11, 3, 21 | quarum impetus etiam si ultra paulum coit, aliquid tamen
36 11, 3, 41 | inmodicae claritatis cum est ultra verum, tum neque pronuntiatione
37 11, 3, 51 | neque minus est. Vox autem ultra vires urgenda non est: nam
38 11, 3, 113 | intra umerum promovetur, ultra non decet. Sed cum aversantes
39 11, 3, 118 | introspiciatur latus, ut manum alius ultra sinum proferre non audeat,
40 11, 3, 118 | tectum erigat, aut repetito ultra laevum umerum gestu ita
41 11, 3, 159 | incipiendum erit, paulum prolata ultra sinum gestu quam modestissimo,
42 12, 5, 1 | nec audientium auctoritas ultra debitam reverentiam tardet. ~
43 12, 7, 12 | ergo adquirere volet orator ultra quam satis erit, ac ne pauper
44 12, 10, 8 | dicitur refugisse, nihil ausus ultra levis genas. At quae Polyclito
45 12, 10, 43 | indicare satis esset, nihil ultra verborum proprietatem elaboraret:
46 12, 10, 47 | cedentem nemo insequatur ultra; do tempori, ne hirta toga
|