Lib.  Cap. Par.

 1     1,  proem, 4 |            nullam ingenii sperantes gratiam circa res etiamsi necessarias,
 2     1,    6, 39  |           et, quia intermissa sunt, gratiam novitati similem parant. ~
 3     2,   13, 11  |                         Quam quidem gratiam et delectationem adferunt
 4     2,   16, 18  |        nulla in parte plenius labor gratiam refert? Id adeo manifestum
 5     3,    1, 5   |             timeo, ne ex eo minorem gratiam ineat, quod pleraque non
 6     4,    1, 11  |              si eloquentiam eius et gratiam nos timere fingendo ut ea
 7     4,    2, 25  |         Pompeius, qui praeter aliam gratiam iudicium etiam militibus
 8     5,    7, 23  |             vilitatem, si potentes, gratiam oportebit incessere. ~24.
 9     6,    1, 20  |        religionis iudices facit, et gratiam responsuris aufert cum ea (
10     6,    1, 40  |        praeteritam quoque orationis gratiam perdidit. ~41.
11     7,    4, 11  |         ausurus.) Habent in meritis gratiam periculum quoque et difficultas.
12     8,  proem, 23|             videri etiam volunt nec gratiam consecuntur et fidem amittunt,
13     8,    3, 20  |        syllabae non usitata addidit gratiam.~Imitatus est itaque utrumque
14     8,    5, 29  |  consecuntur eminentium et planorum gratiam perdunt. ~30.
15     8,    6, 51  |            in his amisimus modum et gratiam rei nimia captatione consumpsimus. ~
16     9,    1, 2   |            et vim rebus adiciunt et gratiam praestant. Nec desunt qui
17     9,    3, 4   |           adfectaverit, ipsam illam gratiam varietatis amittet. Quamquam
18     9,    3, 27  |             illa vitii similitudine gratiam, ut in cibis interim acor
19     9,    3, 28  |              sed ipsis sensibus tum gratiam tum etiam vires accommodat.
20     9,    3, 41  |     epistula ad Brutum: "ego cum in gratiam redierim cum Appio Claudio,
21     9,    3, 58  |      brevitatis novitatisque maxime gratiam petunt: quarum una est ea
22     9,    3, 73  |         Magnae veteribus curae fuit gratiam dicendi et paribus et contrariis
23     9,    3, 73  |        acris incidit sensus innatam gratiam videtur habere, non arcessitam. ~
24     9,    4, 17  | corrumpendum erat: perdidisset enim gratiam, quae in eo maxima est,
25     9,    4, 63  |            sit enim composita ipsa, gratiam perdet si ad eam rupta via
26    10,    1, 19  |            accidit ut optime dictis gratiam prava iudicia non referant.
27    10,    1, 65  |      sinceram illam sermonis Attici gratiam prope sola retinet, tum
28    11,    1, 53  |             fuerit, aut in narrando gratiam illam expositionis quae
29    11,    1, 91  |             modo quoque temperatur, gratiam perdit. cuius rei observatio
30    11,    2, 46  |         etiam omnem bene scriptorum gratiam perdit, vel hoc ipso quod
31    11,    3, 44  |              Ars porro variandi cum gratiam praebet ac renovat aures,
32    11,    3, 129 |       inquit, "Octavi, collegae tuo gratiam referes, qui nisi fuisset,
33    11,    3, 178 |       quibusdam virtutes non habent gratiam, in quibusdam vitia ipsa
34    12,    7, 9   |      sapientium leges patietur sibi gratiam referri, cum et Socrati
35    12,   10, 35  |          qui a Latinis exiget illam gratiam sermonis Attici, det mihi
36    12,   11, 29  |       possessio plenissimam studiis gratiam refert, hanc minorem exigere