Lib.  Cap. Par.

 1     1,    1, 1   |    gignuntur, ita nobis propria est mentis agitatio atque sollertia:
 2     1,    2, 6   |  indulgentiam vocamus, nervos omnis mentis et corporis frangit. Quid
 3     1,    2, 29  |         praeceptores ipsos non idem mentis ac spiritus in dicendo posse
 4     1,    3, 10  |         possim erectae circa studia mentis fore, cum in hoc quoque
 5     2,   12, 12  |      nostrum quae futura usui bonae mentis iuvenibus arbitramur, nobis
 6     3,    6, 38  |          tralatione, quantitatem et mentis quaestionem coniecturae
 7     3,    6, 40  |          futura sit, interdum etiam mentis: idque melius quam quod
 8     4,    2, 74  |          opus fuisse si alioqui hoc mentis habuissent, nec sorte nisi
 9     4,    2, 115 |          iudex iamque eas sine motu mentis accipit quibus commotus
10     5,    9, 13  |        signum esse perniciosissimae mentis multisque malo futurae si
11     6,  praef, 7 |          posse credi) iam tum altae mentis ostenderit: qualis amorem
12     6,  praef, 11|        noster ipsum illum alienatae mentis errorem circa scholas, litteras
13     6,    2, 9   |          ipsis quidem omnis habitus mentis continetur. Cautiores voluntatem
14     6,    2, 26  |           quam quod illis inest vis mentis et veritas ipsa morum? ~
15     6,    3, 70  |                      Figuras quoque mentis, quae schemata dianoias
16     7,    3, 5   |            nonnumquam et coniectura mentis. "Etymologia maxime rara
17     8,    3, 62  |       credit, non exprimi et oculis mentis ostendi. ~63.
18     9,    1, 17  |            partes, dianoias, id est mentis vel sensus vel sententiarum (
19     9,    1, 23  |            non sit quaedam qualitas mentis, sed quia figura, quam non
20     9,    3, 47  |      acervantur: "perturbatio istum mentis et quaedam scelerum offusa
21    10,    2, 5   |          fuerit? An illi rudes sola mentis natura ducti sunt in hoc,
22    10,    3, 20  |            omnis quae erat concepta mentis intentio mora et interdum
23    10,    7, 15  |         quod disertos facit, et vis mentis. Ideoque imperitis quoque,
24    11,    1, 29  |            modo contineri, quo ipso mentis habitu manifestum sit tam
25    11,    2, 3   |        oratio non alio mihi videtur mentis vigore constare. Nam dum
26    11,    2, 10  |        plurimum in hac parte valeat mentis intentio et velut acies
27    11,    3, 27  |           declamare neminem qui sit mentis compos puto. ~28.
28    11,    3, 62  |      iudicum animis dabit: est enim mentis index ac totidem quot illa
29    11,    3, 69  |            rigente barbaria quaedam mentis ostenditur. tum accipiat
30    11,    3, 75  |           etiam lacrimas iis natura mentis indices dedit, quae aut
31    11,    3, 78  |            valeat, sanguis ille qui mentis habitu movetur, et, cum
32    12,    1, 32  | pulcherrimam eloquentiam cum vitiis mentis posse misceri. Facultas
33    12,    7, 3   |     provocare nisi ex fiducia bonae mentis videbantur; idque cum ab