Lib.  Cap. Par.

 1     1,  proem, 1 |       ratione dicendi componerem, diu sum equidem reluctatus,
 2     1,    1, 13  |      superstitiose fieri velim ut diu tantum Graece loquatur aut
 3     1,    1, 31  |     temere credendum: repetere et diu inculcare fuerit utilius
 4     1,    1, 33  |      lectio, deinde coniuncta, et diu lentior, donec exercitatione
 5     1,    4, 29  | transeuntibus. Nam ut "noctu" et "diu", ita "dictu" "factu"; sunt
 6     1,    5, 20  |       aedos" "ircos"que dicebant. Diu deinde servatum ne consonantibus
 7     1,    6, 20  |           ei iudico, quoad licet, diu etiam mutantibus repugnandum:
 8     1,    7, 14  |              Semivocalis geminare diu non fuit usitatissimi moris,
 9     1,   11, 19  |      retinebitur nec in his ipsis diu. Neque enim gestum oratoris
10     1,   12, 7   |    facilius est multa facere quam diu. ~8.
11     2,    1, 9   |          quam et primam habuit et diu solam. ~10.
12     2,    3, 2   |           in re mihi non arbitror diu laborandum ut ostendam quanto
13     2,   11, 5   |           subiungendum sit: eaque diu secum ipsi clareque meditati
14     3,    2, 1   |                               Nec diu nos moretur quaestio quae
15     4,    1, 34  |        non inutilia, si nos neque diu moraturos neque extra causam
16     4,    2, 70  |      furti in templum attulit nec diu captavit eius rei tempus,
17     4,    2, 112 |            Qui si hoc dicunt "non diu neque ut in epilogo", mecum
18     6,  praef, 13|    relegamus. Nemo nisi sua culpa diu dolet. ~14.
19     6,    1, 29  |           ut aliena mala quisquam diu ploret, ideoque cum in aliis,
20     6,    4, 15  |           invisa est. Nocet etiam diu pugnare in iis quae optinere
21     7,    4, 13  |          cuius libera mutatio est diu roget et suadeat et novissime
22     9,    2, 8   |          ardet quam si diceretur "diu abuteris patientia nostra",
23     9,    2, 22  |     praedam aliquam?" deinde, cum diu suspendisset iudicum animos,
24     9,    2, 43  |      paulo: "Aspice, inquit, quod diu non credidisti. Ego vero
25    10,    1, 20  |                                Ac diu non nisi optimus quisque
26    10,    1, 74  |         ad hoc opus sollicitatus, diu fuerit orator. Philistus
27    10,    3, 16  |           nec indocti nec rustici diu quaerunt unde incipiant:
28    11,    3, 8   |      tantum infra famam sunt, qua diu princeps orator, aliquando
29    11,    3, 44  |          nihilque eorum pati unum diu possumus. ~45.
30    11,    3, 53  |      sonus et respiratio sub aqua diu pressi similis et receptus
31    11,    3, 53  |   spiritus, ita tamen ut id neque diu neque cum sono faciamus,
32    11,    3, 107 |           neque inmerito - ne aut diu otiosa esset manus aut,
33    11,    3, 127 |   breviora sunt spatia nec aversi diu sumus. Interim tamen recedere