Lib.  Cap. Par.

 1     1,   10, 37 |          Verum et orator, etiamsi raro, non tamen numquam probabit
 2     2,   12, 5  |           nimium est: verum id et raro provenit et cetera vitia
 3     2,   13, 14 |      universalia vel perpetualia; raro enim reperitur hoc genus,
 4     3,    4, 16 |         in consiliis honestas, et raro iudicialem inveneris causam
 5     3,    6, 41 |          quae est de summo genere raro in iudicium venit, quale
 6     4,    1, 4  |  actionibus potest, primis quidem raro umquam, nisi forte apud
 7     4,    1, 11 |      contumeliam, sed hoc perquam raro, ut Asinius pro Urbiniae
 8     4,    2, 27 |          quaedam causae, neque id raro, crimine quidem de quo cognitio
 9     4,    2, 104|          brevis, nihil quidem tam raro poterit habere rationem
10     4,    2, 128|           vel miserationis. Id et raro faciendum iudico neque sic
11     5,    2, 2  |      quaeritur; refelluntur autem raro per contumeliam iudicum,
12     5,    7, 22 |        est. Difficilior hoc, quod raro umquam possunt ante iudicium
13     5,   10, 30 |    necesse est, sed in argumentum raro cadit, nisi cum aut ex causa
14     6,    3, 48 |           significantia, sed quia raro belle respondeant, nisi
15     7,    4, 14 |           hoc, an maleficium sit, raro utrumque. Male gestae legationis
16     7,    4, 14 |        acceperit beneficium (quod raro negandum est: ingratus est
17     8,    5, 1  |           sententia" dicimus. Non raro tamen et sic locuti sunt,
18     8,    6, 24 |             at id quod contra est raro audeat nisi poeta: ~25.
19     8,    6, 47 | allegoriae frequenter oratio, sed raro totius, plerumque apertis
20     9,    3, 44 |            sed ne oratores quidem raro: "hic tamen vivit: vivit?
21     9,    3, 71 |         videantur circumscripti". Raro evenit, sed vehementer +
22     9,    4, 76 |      studio saepissime facit, non raro Asinius, sed etiam Cicero
23     9,    4, 88 |      paeane suo, quem quia versum raro facit maxime laudant, uti
24    10,    1, 52 |                                   Raro adsurgit Hesiodus magnaque
25    10,    2, 3  |   dissimiles bonis simus. Similem raro natura praestat, frequenter
26    11,    1, 14 |         hoc qualecumque discrimen raro admodum eveniet: ceterum
27    11,    3, 83 |                          Umerorum raro decens adlevatio atque contractio
28    11,    3, 124|                      Illud quoque raro decebit, cava manu summis
29    12,    8, 15 |         agetur existimet. Sic eum raro fallet eventus, aut culpa