Lib. Cap. Par.
1 1, 2, 6 | Facile erat huius metus remedium. Utinam liberorum
2 1, 3, 6 | indignantur, quosdam continet metus, quosdam debilitat, alios
3 1, 3, 15 | nec adhiberi potest hic metus et maiora discenda sunt? ~
4 1, 3, 17 | occasionem hic miserorum metus. Non morabor in parte hac:
5 1, 11, 2 | inbuatur nec amoris avaritiae metus discat adfectum: quae neque
6 3, 8, 39 | aliquos, si diversa fecerint, metus. ~40.
7 4, 1, 20 | videbitur iudex attulisse. Metus etiam nonnumquam est amovendus,
8 4, 1, 51 | optare non reperio: cum metus ipse, qui maxime videtur
9 5, 10, 34 | cupiditas spes ambitus audacia metus, cetera generis eiusdem.
10 6, praef, 10| hinc esse tanti fulminis metus, quod observatum fere est
11 6, praef, 11| contra dolores etiam ac metus robur. Nam quo ille animo,
12 6, 1, 13 | est unum ex supra dictis. Metus etiam, si est adhibendus,
13 7, 2, 11 | maxime spectantur: ira odium metus cupiditas spes: nam reliqua
14 7, 2, 15 | deinde insequentis latitatio metus, similia. His accedunt signa,
15 9, 2, 75 | bonos inhibet pudor quam metus. Hic vero tegere nos iudex
16 9, 2, 85 | morituri et in consilium suos metus ferunt, obliti tot exemplorum
17 9, 3, 62 | umquam a turpitudine aut metus a periculo aut ratio a furore
18 9, 4, 35 | Inhibeat enim necesse est hic Metus impetum dicendi et a potioribus
19 10, 7, 15 | personae, quaestiones, spes, metus, habenda in oculis, in adfectus
20 11, 3, 83 | adulationis admirationis metus fingunt. ~84.
21 12, 1, 24 | corrumpat nec gratia avertat nec metus frangat: sed proditorem
22 12, 1, 28 | pugnam ineuntibus tot simul metus laboris, dolorum, postremo
23 12, 2, 3 | Et fortis, qui metus doloris mortis superstitionis
24 12, 2, 27 | vere bona, quid mitiget metus, coerceat cupiditates, eximat
25 12, 5, 1 | animi praestantia quam nec metus frangat nec adclamatio terreat
26 12, 5, 4 | intellectus hic sit operis, non metus, moveamurque, non concidamus.
27 12, 6, 2 | senectutem: nam cotidie metus crescit maiusque fit semper
|