Lib.  Cap. Par.

 1     1,    1, 2   |    non magis secundum naturam hominis eduntur quam prodigiosa
 2     1,    6, 9   |               Sed pace dicere hominis eruditissimi liceat: si "
 3     2,    9, 3   |     altero sufficit; et sicut hominis ortus ex utroque gignentium
 4     2,   17, 3   |      modo sed a sensu remotus hominis ut fabricandi quidem et
 5     2,   17, 40  | defendant. Quod non artis sed hominis est vitium. Haec sunt praecipua
 6     3,    7, 12  |              Ipsius vero laus hominis ex animo et corpore et extra
 7     3,    7, 17  |             Tempus quod finem hominis insequitur non semper tractare
 8     6,    2, 21  |   invidiosum facit. Hoc autem hominis, illud rei est, in quo +
 9     6,    3, 32  |   faciem quidem habere liberi hominis: cui respondens Domitius
10     6,    3, 34  |    oratoris consilium, sed ad hominis pertinet: lacessat hoc modo
11     6,    3, 108 |      Ne tamen iudicium Marsi, hominis eruditissimi, subtraham,
12     7,   10, 6   |  struxerit orationem, ut pars hominis est manus, eius digiti,
13     8,  proem, 14|       dispositionem prudentis hominis putat, eloquentiam oratoris,
14     8,    2, 13  |      signum in caelo an nomen hominis an radix arboris nisi distinctum
15     8,    3, 21  |      nomen, non eo contemptum hominis quem destructum volebat
16     8,    4, 21  |   quae corrumpi speciosissimi hominis tam obvia voluntate non
17     8,    5, 7   |    erant rerum, propria fecit hominis. In hoc genere custodiendum
18     8,    6, 28  | vicinia; nam cum dico "vultus hominis" pro vultu, dico pluraliter
19     9,    2, 4   |      mediocriter saltem docti hominis indicium nisi alia repetitione,
20     9,    4, 37  |   ingratam neglegentiam de re hominis magis quam de verbis laborantis".
21    10,    1, 81  |    vocant surgit, ut mihi non hominis ingenio sed quodam Delphico
22    10,    1, 112 |  consecutus ut Cicero iam non hominis nomen sed eloquentiae habeatur.
23    11,    3, 128 |      ita crebra et inepti est hominis et desinit iudicem in se
24    11,    3, 143 |     miror Plini Secundi docti hominis et in hoc utique libro paene
25    12,    1, 4   |      unius animi quam eiusdem hominis bonum esse ac malum: ~5.
26    12,    1, 18  |      non tamen id quod natura hominis summum habet consecutos.~
27    12,    2, 20  |      saltem potest eloquentia hominis optima nescientis? ~21.