Lib.  Cap. Par.

 1     1,    4, 14|   Cicero testem qui primam eius litteram dicere non possit inridet. ~
 2     1,    5, 10|       verbo cui libebit adiciat litteram syllabamve vel detrahat
 3     1,    6, 7 |        eadem, si in infinitis e litteram media syllaba acceperunt,
 4     1,    6, 8 |              dummodo per eandem litteram in infinito exeant, brevia
 5     1,    6, 22|         summis auctoribus, in o litteram secundae syllabae transferunt,
 6     1,    6, 22|     sulpur" autem et "guttur" u litteram in genetivo servent: ideoque "
 7     1,    6, 23|          subicerent in genetivo litteram o mediam quia esset "eboris"
 8     1,    7, 5 |        cum esset praepositio, d litteram, cum autem coniunctio, t
 9     1,    7, 7 |      optinuit" (secundam enim b litteram ratio poscit, aures magis
10     1,    7, 9 |       verbis observatio, mediam litteram consonantem priori an sequenti
11     1,    7, 9 |    posterior a spectando est, s litteram tertiae dabit, "abstemius",
12     1,    7, 16|         quae proximam ab ultima litteram e habebunt et i longa terminabuntur,
13     1,    7, 17|    syllabas facta desideret eam litteram. ~18.
14     1,    7, 18| syllabam, cuius secundam nunc e litteram ponimus, varie per a et
15     1,    7, 21|  optimus" "maximus" ut mediam i litteram, quae veteribus u fuerat,
16     1,    7, 25|    primus Scipio Africanus in e litteram secundam vertisse dicitur? ~
17     1,    7, 26|      Aeolicam illam ad hos usus litteram adiecerat. ~27.
18     1,    7, 29|                nec "Gnaeus" eam litteram in praenominis nota accipit
19     1,   11, 6 |         Ne illas quidem circa s litteram delicias hic magister feret,
20     9,    1, 25|       libris tractatum locum ad litteram subieci, ne fraudarem legentes
21    12,   10, 32|      quod syllabae nostrae in b litteram et d innituntur adeo aspere