Lib.  Cap. Par.

 1     1,    4, 11|      nisi alteram frangat: atqui littera i sibi insidit ("conicit"
 2     1,    4, 14|                atque haec ipsa s littera ab his nominibus exclusa
 3     1,    4, 14|        adspiratione velut simili littera utentes: nam contra Graeci
 4     1,    5, 19|         scripto sit vitium, si h littera est, non nota. cuius quidem
 5     1,    5, 62|  dicerentur, genetivo casu non e littera sed tis syllaba terminarentur.
 6     1,    6, 15|    formari verba prima persona o littera terminata ipsa analogia
 7     1,    7, 2 |   interim necessarium, cum eadem littera alium atque alium intellectum,
 8     1,    7, 3 |         significat, et cum eadem littera nominativo casu brevis,
 9     1,    7, 4 |      adiecta secundae syllabae s littera, si "pecto", remota scriberemus. ~
10     1,    7, 10|   necessariam credunt, cum sit c littera, quae ad omnis vocalis vim
11     1,    7, 20| paulumque infra, fere quotiens s littera media vocalium longarum
12     1,    7, 22|                     Here" nunc e littera terminamus: at veterum comicorum
13     1,    7, 23|          a Messala in libro de s littera positum. ~24.
14     1,    7, 24|       eum sequebatur. Haec nos i littera finimus. ~25.
15     1,    7, 28|    enuntiantur? Nam et "Gaius" C littera significatur, quae inversa
16     1,    7, 29|          et "consules" exempta n littera legimus, et "Subura", cum
17     8,    3, 45|       prioris [ultimae] syllabae littera, quae exprimi nisi labris
18     9,    4, 34|                        E planior littera est, i angustior, ideoque
19     9,    4, 39|   Catonis "dicae" "faciae"que, m littera in e mollita. Quae in veteribus
20     9,    4, 40|                 Atqui eadem illa littera, quotiens ultima est et
21    12,   10, 31|          nos illa quasi mugiente littera cludimus, in quam nullum