Lib.  Cap. Par.

 1     3,    5, 13|           Quin etiam in iis quae ad personam referuntur, ut non est satis
 2     3,    6, 25|           novem elementa posuerunt: personam, in qua de animo, corpore,
 3     3,    8, 35|          modo: "non in tantum". Sed personam saepius decoris gratia intuemur:
 4     3,    8, 50|           modo cogitavit aut eandem personam induit Cicero cum scriberet
 5     4,    1, 64|            fit atque vehementior ad personam derectus alterius. Quod
 6     4,    2, 55|        probatione tractaturi sumus, personam causam locum tempus instrumentum
 7     4,    2, 95|       fuisse, et ideo a se parasiti personam esse susceptam quia in illa
 8     6,    1, 36|            movere tale est quasi si personam Herculis et coturnos aptare
 9     6,    2, 35|             ex aliquo graviore actu personam deposuissent, flentes adhuc
10     6,    3, 24|  accipiendis, ceteris, quae neutram personam contingunt ideoque a me
11     7,    2, 6 | concertativam": interdum in aliquam personam quae extra discrimen iudicii
12     7,    2, 6 |            cum aliqua ex ipsa citra personam quoque argumenta ducuntur.
13     7,    4, 11|           sive comparanda erit, sed personam quoque (nam et multum interest,
14     8,    5, 3 |           quam bonitas": interim ad personam, quale est Afri Domiti: "
15     8,    5, 7 |                           Vertit ad personam Cicero: "nihil habet, Caesar,
16     9,    2, 60|             sed quid ego ita gravem personam introduxi?" et quibus utimur
17    10,    3, 1 |      dicendi" vocat, cui sententiae personam L. Crassi in disputationibus
18    10,    3, 15|           sed quid res poscat, quid personam deceat, quod sit tempus,
19    12,    8, 10|      inpenderit, in aliam rursus ei personam transeundum est, agendusque
20    12,    8, 15|         noceantve, tertiam deinceps personam induat iudicis, fingatque