Lib.  Cap. Par.

 1     2,    2, 12 |            est et ibi declamationis fortuna. Hinc tumor et vana de se
 2     3,    7, 13 |                                     Fortuna vero tum dignitatem adfert,
 3     3,    8, 48 |         clarius genus aut aetas aut fortuna adfert expectationem, providendum
 4     5,    7, 29 |                               Illud fortuna interim praestat, ut aliquid
 5     5,   10, 26 |          his contraria in diversum: fortuna, neque enim idem credibile
 6     6,  praef, 2|                               At me fortuna id agentem diebus ac noctibus
 7     6,  praef, 5|           adflictus ut me iam nulla fortuna posset efficere felicem.
 8     6,    1, 23 |             cum dicimus ex qua illi fortuna et in quam reccidendum sit. ~
 9     6,    1, 50 |    necessitudine multa dixisset, de fortuna quoque, qua uterque abundabat,
10     7,    4, 8  |                                     Fortuna quoque saepe substituitur
11     8,    3, 67 | complectitur omnia quaecumque talis fortuna recipit, sed in adfectus
12     8,    3, 85 |           Cicero: "quod si in tanta fortuna bonitas tanta non esset
13     8,    5, 7  |            nihil habet, Caesar, nec fortuna tua maius quam ut possis,
14    10,    1, 16 |        favore ac sollicitudine: nec fortuna modo iudicii sed etiam ipsorum
15    10,    6, 6  |             hoc praeparetur, ut nos fortuna decipere non possit, adiuvare
16    10,    7, 22 |                        Si qua tamen fortuna tam subitam fecerit agendi
17    11,    1, 43 |             interest: facit enim et fortuna discrimen et potestas, nec
18    11,    1, 50 |            Moveaturne quisquam eius fortuna quem tumidum ac sui iactantem
19    11,    3, 147|          orationis, utique adflante fortuna, paene omnia decent, sudor
20    12,    7, 6  |     dignitatem attollendi: non enim fortuna causas vel iustas vel improbas