Lib.  Cap. Par.

 1     1,    6, 28 |     verborum originem inquirit, a Cicerone dicta est notatio, quia
 2     2,    1, 11 |         derecti, quales legimus a Cicerone compositos, seu quibus quaestiones
 3     2,    4, 24 |      causa Murenae copiosissime a Cicerone tractatur. ~25.
 4     4,    2, 57 |        erunt quae latuerint. Ut a Cicerone sunt quidem utilissime praedicta
 5     6,    2, 32 |      Insequentur enargeia, quae a Cicerone inlustratio et evidentia
 6     6,    3, 40 |                          Nam et a Cicerone sic est Fabrici fuga illa
 7     7,    2, 12 |           ab oratoribus factum, a Cicerone etiam praelatae frequenter
 8     7,    3, 3  |      autem dissentire vix audeo a Cicerone, qui multos secutus auctores
 9     8,    2, 3  |   oratione Dolabellae emendatum a Cicerone adnotavi, "mortem ferre",
10     8,    3, 32 |       derivata sunt quaedam, ut a Cicerone "sullaturit", Asinio "fimbriatum"
11     8,    4, 17 |          quae secutura sunt, ut a Cicerone factum est cum illa diceret: "
12     8,    6, 30 |        eloquentiae principem" pro Cicerone posuisse non dubitent. Ipse
13     9,    3, 13 |        contumeliam fecit", quod a Cicerone reprehendi notum est: "adfici"
14     9,    3, 39 |        illa dispersa sunt, quae a Cicerone "dissupata" dici puto: ~"
15     9,    4, 125| frequenter et plura. Modus eius a Cicerone aut quattuor senariis versibus
16    11,    1, 34 |           illa laetiora, qualia a Cicerone dicuntur "saxa atque solitudines
17    11,    2, 31 |    tenendi magis causa est, ut in Cicerone, Verrio, Aurelio. Sed hoc
18    12,    7, 3  |    Hortensio, Lucullis, sulpicio, Cicerone, Caesare, plurimis aliis,
19    12,   11, 26 |     eloquentia a Demosthene atque Cicerone, denique quidquid est optimum
20    12,   11, 28 |        Pollio et Messala, qui iam Cicerone arcem tenente eloquentiae