Lib.  Cap. Par.

 1     4,    1, 19|          superioribus ratio est: adversarius enim fiduciam partis suae
 2     4,    1, 38|                       Dixit enim adversarius et fortasse persuasit: nobis
 3     4,    1, 71|  oratoribus non evitatum; quo et adversarius uti potest, commune appellatur:
 4     4,    1, 71|         commune appellatur: quod adversarius in suam utilitatem deflectere
 5     4,    2, 70|     mitigabimus: "Non quidem, ut adversarius dicit, consilium furti in
 6     4,    2, 76|        exponimus, illa esse quae adversarius dixit et talia qualia dixit
 7     4,    2, 80|         est quidquid aliter quam adversarius exposuit narrari potest,
 8     4,    4, 8 |         iungimus: "ego hoc dico, adversarius hoc". ~9.
 9     4,    5, 28|        In eo quod convenit, quid adversarius fateatur, quid nos: in eo
10     5,    6, 1 |      sine illa condicione ut vel adversarius iuret fere improbum est. ~
11     5,   10, 13|  probatum est, denique cuicumque adversarius non contradicit. ~14.
12     6,    1, 3 |          et quid responsurus sit adversarius his et his, aut quam spem
13     6,    1, 47|     corpulento litigatori, cuius adversarius, item puer, circa iudices
14     6,    4, 13| conteremus, gaudebimusque si hoc adversarius facit. ~14.
15     6,    4, 20|       nisi ut aliud invenias cui adversarius respondere non possit? ~
16     7,    2, 15|          quid quod pro nobis sit adversarius fecit: semper vero magis
17     7,    2, 19|        et in foro aliqua, quando adversarius probare non poterit, desiderabo.
18     7,    3, 5 |           inanis est. Dicet enim adversarius servire eum servitutem aut
19    12,    6, 5 |          illic et iudex tacet et adversarius obstrepit et nihil temere
20    12,    8, 10|      transeundum est, agendusque adversarius, proponendum quidquid omnino