Lib.  Cap. Par.

 1     1,    5, 58|           confessis quoque Graecis utimur verbis ubi nostra desunt,
 2     1,    5, 71|          praebent. Usitatis tutius utimur, nova non sine quodam periculo
 3     2,    4, 2 | narrationum, excepta qua in causis utimur, tris accepimus species,
 4     3,    6, 97|          est, non habemus, ideoque utimur peregrino; sed ad propositum. ~
 5     3,    8, 54|         frequentissime vero in his utimur ficta personarum quas ipsi
 6     4,    1, 3 |            quod exordio semper sic utimur quasi causam iudex iam noverit. ~
 7     4,    4, 8 |      contione legit". Praeter haec utimur propositione aut nostra,
 8     6,    3, 17|        nominibus in eadem re vulgo utimur: quae tamen si diducas,
 9     9,    2, 6 |            percontari? Nam utroque utimur indifferenter, quamquam
10     9,    2, 60|     personam introduxi?" et quibus utimur vulgo: "inprudens incidi";
11     9,    2, 65|    confinis vel eadem est qua nunc utimur plurimum. Iam enim ad id
12     9,    3, 9 |         enim vitam vult intellegi. Utimur et verbo pro participio: ~"
13     9,    3, 19| detractione pluribus dicendum est. Utimur vulgo et comparativis pro
14     9,    3, 22|                  Et nostra persona utimur pro aliena, et alios pro
15     9,    3, 50|         quasi plura fiunt. Ideoque utimur hac figura non in singulis
16    10,    5, 3 |        optimis licet: omnibus enim utimur nostris. Figuras vero, quibus
17    11,    1, 12|    veritatis regulam divisione hac utimur, ut ab eo quod deceat utilitatem
18    11,    1, 39|        diligenter est custodienda. Utimur enim fictione personarum
19    12,   10, 27|         quotiens illorum nominibus utimur; ~28.