Lib.  Cap. Par.

 1     1,  proem, 16|            enim non de iusto, aequo ac bono, modo non et vir pessimus,
 2     2,    2, 5   |              Plurimus ei de honesto ac bono sermo sit: nam quo saepius
 3     2,    3, 3   |            illos minores existimant et bono sane stomacho contenti sunt: ~
 4     2,   15, 28  |                eam veram nisi iusto ac bono non contingere. ~29.
 5     2,   16, 19  |            quam sit utile conveniatque bono viro: nonne pulchrum vel
 6     2,   17, 31  |              rhetorice dici quae sit a bono viro atque ab ipsa virtute
 7     2,   17, 43  |                 qui rationem dicendi a bono viro non separamus. ~
 8     2,   20, 4   |        imaginem animo concepimus, quae bono viro convenit quaeque est
 9     2,   21, 12  |                           Quod vero de bono utili iusto disserere philosophiae
10     2,   21, 12  |                igitur oratorem, quem a bono viro non separo, in eadem
11     3,    6, 56  | interpretatione: "an illi accidat viro bono esse vel malo". Hanc ita
12     3,    8, 44  |                        Interim si quis bono inhonesta suadebit, meminerit
13     6,    1, 7   |          iudicem averti, nec convenire bono viro vitiis uti. Necessarios
14     7,    4, 8   |        Nonnumquam male fecisse nos sed bono animo dicimus. Utriusque
15    10,    5, 13  |              an "conveniatne res talis bono viro"? De personis iudicatur,
16    12,    2, 5   |               quae de aequo iusto vero bono deque iis quae sunt contra
17    12,    9, 10  |           inhumana et nulli audientium bono grata a litigatoribus quidem
18    12,    9, 12  |              adfert modestia si a viro bono in rabulam latratoremque
19    12,   11, 8   |              protulisse. Atque id viro bono satis est, docuisse quod