Lib.  Cap. Par.

 1     2,   20, 10 |            prohoemium aliquando ac narrationem dicet malus homo et argumenta
 2     3,    8, 10 |           debebimus esse contenti. Narrationem vero numquam exigit privata
 3     3,    9, 5  |          novat, quod prohoemio non narrationem subiungit sed propositionem;
 4     4,    1, 79 |           ut non abrupte cadere in narrationem, ita non obscure transcendere
 5     4,    2, 4  |  propositionem potius habeant quam narrationem. ~5.
 6     4,    2, 8  |                   Reus contra tunc narrationem subtrahet cum id quod obicitur
 7     4,    2, 9  |            qui non existimant esse narrationem cum reus quod obicitur tantum
 8     4,    2, 10 |                Non enim putat esse narrationem nisi quae summam criminis
 9     4,    2, 20 |          positum, supervacuam esse narrationem rei quam iudex noverit:
10     4,    2, 25 |           reliquit male distulisse narrationem videtur tribus praepositis
11     4,    2, 54 | probationum spargere, verum sic ut narrationem esse meminerimus, non probationem.
12     4,    2, 66 |        loco nonnulli praetereundam narrationem putaverunt. Et sane nihil
13     4,    2, 79 |          quid inter probationem et narrationem interest nisi quod narratio
14     4,    2, 82 |        promittere, sed et dividere narrationem et probationes subiungere
15     4,    2, 86 |                                    Narrationem ideo ante probationes ponere
16     4,    2, 116|       praeceptis ullis continetur) narrationem, ut si ullam partem orationis,
17     4,    3, 1  |                        Ordine ipso narrationem sequitur confirmatio; probanda
18     4,    3, 9  |         semper est necessaria post narrationem illa procursio, ita frequenter