Lib.  Cap. Par.

 1     2,   12, 5 |                                 Adfert et ista res opinionem, quia
 2     3,    7, 13|     Fortuna vero tum dignitatem adfert, ut in regibus principibusque (
 3     3,    7, 26|          et multum auctoritatis adfert vetustas, ut iis qui terra
 4     3,    8, 48|     genus aut aetas aut fortuna adfert expectationem, providendum
 5     6,    1, 17|      quam fecit; plurimum tamen adfert atrocitatis modus, si graviter,
 6     6,    1, 24|                                 Adfert in his momentum et aetas
 7     6,    3, 6 |                                 Adfert autem rei summam difficultatem
 8     6,    3, 19|        tamen non sit inmodicus, adfert aliquid propriae voluptatis,
 9     6,    3, 26|     plurimum dicentis severitas adfert, fitque ridiculum id ipsum,
10     7,    2, 21|           Ordo quoque rerum aut adfert aut detrahit fidem: multo
11     8,    3, 5 |       auferuntur. Nam et ferrum adfert oculis terroris aliquid,
12     8,    3, 21|         verborum ipsa humilitas adfert. An cum dicit in Pisonem
13     8,    3, 46| commorantis. Sed divisio quoque adfert eandem iniuriam pudori,
14     8,    3, 75|    longius petita est, hoc plus adfert novitatis atque inexspectata
15     9,    2, 19|                                 Adfert aliquam fidem veritatis
16     9,    4, 42|        diverso quoque longorum: adfert enim quandam dicendi tarditatem.
17    10,    3, 1 | utilitatis etiam longe plurimum adfert stilus. Nec inmerito M.
18    12,    9, 12|        et auctoritatis et fidei adfert modestia si a viro bono