Lib.  Cap. Par.

 1     2,    5, 9 | eloquendi, quod verbum proprium ornatum sublime, ubi amplificatio
 2     3,    1, 12| Periclea scriptum quicquam quod ornatum oratorium habeat: eius aliqua
 3     8,    2, 11| libentius emphasim retulerim ad ornatum orationis, quia non ut intellegatur
 4     8,    3, 1 |                   Venio nunc ad ornatum, in quo sine dubio plus
 5     8,    3, 15|        perspicuitatem propriis, ornatum tralatis verbis magis egere,
 6     8,    3, 15|      magis egere, sciamus nihil ornatum esse quod sit inproprium. ~
 7     8,    3, 55|       intellectum adiuvat neque ornatum vitiosum dici potest. ~56.
 8     8,    3, 61|                                 Ornatum est quod perspicuo ac probabili
 9     8,    3, 80|         redditione, quod est ad ornatum accommodatius: "nam ut tempestates
10     8,    3, 87|        etiam in feminis amatur, ornatum, et sunt quaedam [velute]
11     8,    4, 27|    paene solum putant orationis ornatum. ~
12     8,    5, 10|     adhibetur, sed aliquando ad ornatum: "quorum igitur inpunitas,
13     8,    6, 3 |       gratia adhibentur esse et ornatum, sed non idem accidet contra,
14     8,    6, 7 |    magis proprium erit. Illa ad ornatum, "lumen orationis" et "generis
15     8,    6, 59|     requisita naturae", interim ornatum petit solum, qui est apud
16     9,    1, 37|    quasi lumina magnum adferunt ornatum orationI. sunt enim similia