Lib.  Cap. Par.

 1     1,   11, 9 |       etiam ut recta sit facies dicentis, ne labra detorqueantur,
 2     2,   15, 6 |         et gratia et auctoritas dicentis et dignitas, postremo aspectus
 3     3,    8, 60|  aequaliter concitata sit in ea dicentis oratio cum vel praecipue
 4     4,    1, 8 |         Sed ut praecipua in hoc dicentis auctoritas, si omnis in
 5     4,    1, 56|          quia videtur ars omnis dicentis contra iudicem adhiberi. ~
 6     4,    2, 88|        alterum quod est tuendum dicentis ingenio. Id interim ad solam
 7     6,    2, 13| hominumque videantur, quo mores dicentis ex oratione perluceant et
 8     6,    3, 8 |         urbanitas, cum in ipsos dicentis reccidunt, stultitia vocatur.
 9     6,    3, 26| Quamquam autem gratiae plurimum dicentis severitas adfert, fitque
10     7,    8, 2 |      est". Fortissima est actio dicentis amatorium venenum esse:
11     9,    1, 29|         in hominum mentes, alia dicentis ac significantis dissimulatio,
12    10,    1, 6 |   conspectu, ut, cum se iudicio dicentis ostenderint, facilis ex
13    11,    3, 2 |         adiuvatur adseveratione dicentis: adfectus omnes languescant
14    11,    3, 25|         optimum (nam ex tempore dicentis avocat a cura vocis ille
15    12,    1, 33|     esse quam boni malint) illa dicentis: "Quid ergo tantum est artis
16    12,   10, 56|    vultus saepe ipse rector est dicentis", ut Cicero praecipit. Ideoque