Pars. Cap. Par.
1 0, praef, 2 | nomine habet genera <et casus>, a verbo <tempora et> significationes,
2 0, nom, 5 | regulas sumere, quoniam hic casus Latinus est, nec eum habent
3 0, nom, 5 | habent Graeci; et ille utique casus debuit regulas Latinis nominibus
4 0, nom, 6 | genetivo singulari: nam is casus quinque finibus terminatur,
5 0, nom, 6 | declinari. Plane duo praecipue casus in his regulis sollicite
6 0, pron, 3 | plerumque sub una significatione casus varie proferri, ut est quis
7 0, pron, 3 | in declinatione duplicant casus, ita plerumque minuunt.
8 0, adv, 2 | tunc formam sequimur dativi casus: dicimus enim 'Carthagini
9 0, part, 3 | Casus totidem sunt in participiis,
10 0, praep, 1 | praepositiones utriusque casus quotiens pro aliis praepositionibus
11 0, praep, 1 | quia contra accusativi casus est. Item 'super Priamo
12 1, nom, 3 | hoc nomen tres solos habet casus, hoc caepe hoc caepe o caepe;
13 1, nom, 6 | Casus plerique quattuor esse dicunt,
14 1, nom, 6 | nominativum, quoniam, cum casus sit dictus ab eo, quod faciat
15 1, nom, 6 | sunt. Aliquando enim omnes casus varios exitus sumunt, ut
16 1, nom, 6 | illa sunt, ubi unus tantum casus est, ut sponte; aptota vero
17 1, nom, 6 | sunt, ubi omnes quidem sunt casus, sed nulla ratione variantur,
18 1, nom, 6 | Sed horum nominum reliquos casus in usu quidem non esse manifestum
19 1, nom, 6 | est domus, tres [in unum] casus usurpamus a secunda declinatione,
20 1, nom, 7 | Quamquam invenimus aliquos casus nec ab illis nec ab istis
21 1, pron, 1 | apud Graecos, an o vocativi casus esset articulus, et probatur
22 1, adv, 3 | adverbium, qui dativus est casus, ut falso. Haec autem ambiguitas
23 1, part, 1 | enim a nomine genera et casus, a verbo tempora et significationes,
24 1, final, 7 | possunt. Sic reliqui quoque casus regulam sumunt ex nomine. ~
25 1, final, 11| terminantur, ut de. Sed utriusque casus praepositiones omnes breves
|