Lib. Cap.
1 I, 1 | Galliamque, sed maxime miserae Italiae, quae paene omnium illarum
2 I, 19| possidebat, necnon etiam Italiae populis, venit in Rugiland
3 II, 1 | imperialis, qui tunc praeerat Italiae, bellum adversus Totilam
4 II, 2 | Theudeperto suo regi de praeda Italiae munera copiosa conferret,
5 II, 3 | bellicosum et fortem, universos Italiae fines obtinuit. Hic Narsis
6 II, 8 | multitudine ad extremos Italiae fines pervenisset, montem
7 II, 8 | conspicere potuit, partem Italiae contemplatus est. Qui mons
8 II, 9 | Venetiae fines, quae prima est Italiae provincia, hoc est civitatis
9 II, 15| arbitror, si etiam ceteras Italiae provincias breviter adtingamus.
10 II, 17| duae superiores, dextrum Italiae cornu tenens pertingit;
11 II, 20| in catalogo provinciarum Italiae minime ab antiquis descripta
12 II, 21| Tarentum et in sinistro Italiae cornu, quod quinquaginta
13 II, 24| latebram. Igitur postquam de Italiae provinciis vel ipsius nomine,
14 III, 9 | super Tridentum io confinio Italiae positum est, se eisdem tradidit.
15 III, 12| Narsis quoque patricius Italiae cum in quadam civitate intra
16 III, 23| Liguriae seu ceteris regionibus Italiae, quale post Noe tempore
17 III, 30| Igitur Authari cum iam prope Italiae fines venisset secumque
18 III, 31| tredecim ducibus laevam Italiae ingressus, quinque castella
19 III, 32| usque etiam Regium, extremam Italiae civitatem vicinam Siciliae,
20 IV, 10| bubali in Italiam delati, Italiae populis miracula fuerunt. ~
21 V, 2 | petens, ac post claustra Italiae transgressus, Francorum
22 V, 12| exercitus voluntate. Contra quem Italiae milites alii per Histriam,
23 V, 33| tendens, cum ad claustra Italiae venisset, iam ibi omnia
24 VI, 34| Scolasticum patricium et exarcum Italiae direxit, quibus se fautorem
25 VI, 35| pelliciis utebatur; utque minus Italiae insidiarentur, numquam eis
|