|
1. Septemtrionalis
plaga quanto magis ab aestu solis remota est et nivali frigore gelida, tanto
salubrior corporibus hominum et propagandis est gentibus coaptata; sicut
econtra omnis meridiana regio, quo solis est fervori vicinior, eo semper morbis
habundat et educandis minus est apta mortalibus. Unde fit, ut tantae populorum
multitudines arctoo sub axe oriantur, ut non inmerito universa illa regio Tanai
tenus usque ad occiduum, licet et propriis loca in ea singula nuncupentur
nominibus, generali tamen vocabulo Germania vocitetur; quamvis et duas ultra
Rhenum provincias Romani, cum ea loca occupassent, superiorem inferioremque
Germaniam dixerint. Ab hac ergo populosa Germania saepe innumerabiles
captivorum turmae abductae meridianis populis pretio distrahuntur. Multae
quoque ex ea, pro eo quod tantos mortalium germinat, quantos alere vix
sufficit, saepe gentes egressae sunt, quae nihilominus et partes Asiae, sed
maxime sibi contiguam Europam afflixerunt. Testantur hoc ubique urbes erutae
per totam Illyricum Galliamque, sed maxime miserae Italiae, quae paene omnium
illarum est gentium experta saevitiam. Gothi siquidem Wandalique, Rugi, Heruli
atque Turcilingi, necnon etiam et aliae feroces et barbarae nationes e Germania
prodierunt. Pari etiam modo et Winilorum, hoc est Langobardorum, gens, quae
postea in Italia feliciter regnavit, a Germanorum populis originem ducens,
licet et aliae causae egressionis eorum asseverentur, ab insula quae Scadinavia
dicitur adventavit.
2. Cuius
insulae etiam Plinius Secundus in libris quos De natura rerum conposuit,
mentionem facit. Haec igitur insula, sicut retulerunt nobis qui eam
lustraverunt, non tam in mari est posita, quam marinis fluctibus propter
planitiem marginum terras ambientibus circumfusa. Intra hanc ergo constituti
populi dum in tantam multitudinem pullulassent, ut iam simul habitare non
valerent, in tres, ut fertur, omnem catervam partes dividentes, quae ex illis
pars patriam relinquere novasque deberet sedes exquirere, sorte perquirunt.
3. Igitur
ea pars, cui sors dederat genitale solum excedere exteraque arva sectari,
ordinatis super se duobus ducibus, Ibor scilicet et Aione, qui et germani erant
et iuvenili aetate floridi et ceteris praestantiores, ad exquirendas quas
possint incolere terras sedesque statuere, valedicentes suis simul et patriae,
iter arripiunt. Horum erat ducum mater nomine Gambara, mulier quantum inter
suos et ingenio acris et consiliis provida; de cuius in rebus dubiis prudentia
non minimum confidebant.
|