|
7. Igitur
cum, ut diximus, Constans Augustus Tarentum venisset, egressus exinde,
Beneventanorum fines invasit omnesque pene per quas venerat Langobardorum
civitates cepit. Luceriam quoque, opulentam Apuliae civitatem, expugnatam
fortius invadens diruit, ad solum usque prostravit. Agerentia sane propter
munitissimam loci positionem capere minime potuit. Deinde cum omni suo exercitu
Beneventum circumdedit et eam vehementer expugnare coepit; ubi tunc Rumuald,
Grimualdi filius adhuc iuvenulus, ducatum tenebat. Qui statim ut imperatoris
adventum cognovit, nutricium suum nomine Sesualdum ad patrem Grimualdum trans
Padum direxit, obsecrans, ut quantocius veniret filioque suo ac Beneventanis,
quos ipse nutrierat, potenter succurreret. Quod Grimuald rex audiens, statim cum
exercitu filio laturus auxilium Beneventum pergere coepit. Quem plures ex
Langobardis in itinere relinquentes, ad propria remearunt, dicentes, quia
expoliasset palatium et iam non reversurus repeteret Beneventum. Interim
imperatoris exercitus Beneventum diversis machinis vehementer expugnabat,
econtra Romuald cum Langobardis fortiter resistebat. Qui quamvis cum tanta
multitudine congredi manu ad manum propter paucitatem exercitus non auderet,
frequenter tamen cum expeditis iuvenibus hostium castra inrumpens, magnas
eisdem inferebat undique clades. Cumque Grimuald, eius pater, iamque
properaret, eundem nutricium eius, de quo praemisimus, ad filium misit, qui ei
suum adventum nuntiaret. Qui cum prope Beneventum venisset, a Grecis captus
imperatori delatus est. Qui ab eo unde adveniret requirens, ille se a Grimualdo
rege venire dixit eundemque regem citius adventare nuntiavit. Statimque
imperator exterritus, consilium cum suis iniit, quatenus cum Romualdo
pacisceretur, ut Neapolim possit reverti.
8. Acceptaque obside
Romualdi sororem, cui nomen Gisa fuit, cum eodem pacem fecit. Eius vero
nutricium Sesualdum ad muros duci praecepit, mortem eidem minatus, si aliquid
Romualdo aut civibus de Grimualdi adventu nuntiaret, sed potius asseveraret,
eundem venire minime posse. Quod ille ita se facturum ut ei praecipiebatur
promisit; sed cum prope muros advenisset, velle se Romualdum videre dixit. Quo
cum Romuald citius advenisset, sic ad eum locutus est: "Constans esto,
domine Romuald, et habens fiduciam noli turbari, quia tuus genitor citius tibi
auxilium praebiturus aderit. Nam scias, eum hac nocte iuxta Sangrum fluvium cum
valido exercitu manere. Tantum obsecro, ut misericordiam exhibeas cum mea uxore
et filiis, quia gens ista perfida me vivere non sinebit". Cumque hoc
dixisset, iussu imperatoris caput eius abscisum atque cum belli machina quam
petrariam vocant in urbem proiectum est. Quod caput Romuald sibi deferri iussit
idque lacrimans obsculatus est dignoque in loculo tumulari praecepit.
9. Metuens igitur imperator
subitum Grimualdi regis adventum, dimissa Beneventi obsidione, Neapolim
proficiscitur. Cuius tamen exercitum Mitola Capuanus comes iuxta fluenta
Caloris fluminis in loco qui usque hodie Pugna dicitur vehementer adtrivit.
|