|
1. Igitur cum circumquaque
frequentes Langobardorum victoriae personarent, Narsis chartularius imperialis,
qui tunc praeerat Italiae, bellum adversus Totilam Gothorum regem .praeparans,
cum iam pridem Langobardos foederatos haberet, legatos ad Alboin dirigit,
quatenus ei pugnaturo cum Gothis auxilium ministraret. Tunc
Alboin electam e suis manum direxit, qui Romanis adversus Getas suffragium
ferrent. Qui
per maris Adriatici sinum in. Italiam transvecti, sociati Romanis pugnam
inierunt cum Gothis; quibus usque ad internicionem pariter cum Totila suo rege
deletis, honorati multis muneribus victores ad propria remearunt. Omnique
tempore quo Langobardi Pannoniam possederunt, Romanae rei publicae adversus
aemulos adiutores fuerunt.
2.
His temporibus Narsis etiam Buccellino duci bellum
intulit. Quem
Theudepertus rex Francorum, cum in Italiam introisset, reversus ad Gallias, cum
Amingo alio duce ad subiciendam Italiam dereliquerat. Qui Buccellinus cum paene
totam Italiam direptionibus vastaret et Theudeperto suo regi de praeda Italiae
munera copiosa conferret, cum in Campania hiemare disponeret, tandem in loco
cui Tannetum nomen est gravi bello a Narsete superatus, extinctus est. Amingus
vero dum Windin Gothorum comiti contra Narsetem rebellanti auxilium ferre
conatus fuisset, utrique a Narsete superati sunt. Windin
captus Constantinopolim exiliatur. Amingus vero, qui ei auxilium praebuerat,
Narsetis gladio perimitur. Tertius quoque Francorum dux nomine Leutharius,
Buccellini germanus, dum multa praeda onustus ad patriam cuperet reverti, inter
Veronam et Tridentum iuxta lacum Benacum propria morte defunctus est.
3. Habuit
nihilominus Narsis certamen adversus Sinduald Brentorum regem, qui adhuc de
Herulorum stirpe remanserat, quos secum in Italiam veniens olim Odoacar
adduxerat. Huic Narsis fideliter sibi primum adhaerenti multa beneficia
contulit; sed novissime superbe rebellantem et regnare cupientem, bello
superatum et captum celsa de trabe suspendit. Eo quoque tempore Narsis
patricius per Dagisteum magistrum militum, virum bellicosum et fortem,
universos Italiae fines obtinuit. Hic Narsis prius quidem chartularius fuit,
deinde propter virtutum merita patriciatus honorem promeruit. Erat autem vir
piissimus, in religione catholicus, in pauperes munificus, in recuperandis
basilicis satis studiosus, vigiliis et orationibus in tantum studens, ut plus
supplicationibus ad Deum profusis quam armis bellicis victoriam obtineret.
4. Huius
temporibus in provincia praecipue Liguriae maxima pestilentia exorta est.
Subito enim apparebant quaedam signacula per domos, ostia, vasa vel vestimenta,
quae si quis voluisset abluere, magis magisque apparebant. Post annum vero
expletum coeperunt nasci in inguinibus hominum vel in aliis delicatioribus
locis glandulae in modum nucis seu dactuli, quas mox subsequebatur febrium
intolerabilis aestus, ita ut in triduo homo extingueretur. Sin vero aliquis
triduum transegisset, habebat spem vivendi. Erant autem ubique luctus, ubique
lacrimae. Nam, ut vulgi rumor habebat, fugientes cladem vitare, relinquebantur
domus desertae habitatoribus, solis catulis domum servantibus. Peculia sola remanebant
in pascuis, nullo adstante pastore. Cerneres pridem villas seu castra repleta
agminibus hominum, postero vero die universis fugientibus cuncta esse in summo
silentio. Fugiebant filii, cadavera insepulta parentum relinquentes, parentes
obliti pietatis viscera natos relinquebant aestuantes. Si quem forte antiqua
pietas perstringebat, ut vellet sepelire proximum, restabat ipse insepultus; et
dum obsequebatur, peri mebatur, dum funeri obsequium praebebat, ipsius funus
sine obsequio manebat. Videres seculum in antiquum redactum silentium: nulla
vox in rure, nullus pastorum sibilus, nullae insidiae bestiarum in pecudibus,
nulla damna in domesticis volucribus. Sata transgressa metendi tempus intacta
expectabant messorem; vinea amissis foliis radiantibus uvis inlaesa manebat
hieme propinquante. Nocturnis seu diurnis horis personabat tuba bellantium,
audiebatur a pluribus quasi murmur exercitus. Nulla erant vestigia commeantium,
nullus cernebatur percussor, et tamen visus oculorum superabant cadavera
mortuorum. Pastoralia loca versa fuerant in sepulturam hominum, et habitacula
humana facta fuerant confugia bestiarum. Et haec quidem mala intra Italiam
tantum usque ad fines gentium Alamannorum et Baioariorum solis Romanis
acciderunt. Inter haec Iustiniano principe vita decedente, Iustinus minor rem
publicam apud Constantinopolim regendam suscepit. His quoque temporibus Narsis
patricius, cuius ad omnia studium vigilabat, Vitalem episcopum Altinae
civitatis, qui ante annos plurimos ad Francorum regnum confugerat, hoc est ad
Agonthiensem civitatem, tandem conprehensum apud Siciliam exilio damnavit.
|