|
16. At vero Langobardi cum
per annos decem sub potestate ducum fuissent, tandem communi consilio Authari,
Clephonis filium supra memorati principis, regem sibi statuerunt. Quem etiam ob dignitatem Flavium appellarunt. Quo praenomine omnes qui
postea fuerunt Langobardorum reges feliciter usi sunt. Huius in diebus ob
restaurationem regni duces qui tunc erant omnem substantiarum suarum medietatem
regalibus usibus tribuunt, ut esse possit, unde rex ipse sive qui ei
adhaererent eiusque obsequiis per diversa officia dediti alerentur. Populi tamen adgravati
per Langobardos hospites partiuntur. Erat sane hoc mirabile in regno
Langobardorum: nulla erat violentia, nullae struebantur insidiae; nemo aliquem
iniuste angariabat, nemo spoliabat; non erant furta, non latrocinia;
unusquisque quo libebat securus sine timore pergebat.
17. Hoc tempore Mauricius
imperator Childeperto regi Francorum quinquaginta milia solidos per legatos
suos direxit, ut cum exercitu super Langobardos inrueret eosque de Italia
exterminaret. Qui cum innumera Francorum multitudine in Italiam subito
introivit. Langobardi vero in civitatibus se communientes, intercurrentibus
legatis oblatisque muneribus, pacem cum Childeberto fecerunt. Qui cum ad
Gallias remeasset, cognito imperator Mauricius, quia cum Langobardis foedus
inierit, solidos, quos ei ob Langobardorum detrimentum dederat, repetere coepit.
Sed ille suarum virium potentia fretus, pro hac re nec responsum reddere
voluit.
18. His ita gestis, Authari
rex Brexillum civitatem super Padi marginem positam expugnare adgressus est. In qua Droctulft dux a Langobardis confugerat, seque partibus imperatoris
tradens, sociatus militibus, Langobardorum exercitui fortiter resistebat. Iste
ex Suavorum, hoc est Alamannorum, gente oriundus, inter Langobardos creverat
et, quia erat forma idoneus, ducatus honorem emeruerat; sed cum occasionem
ulciscendae suae captivitatis repperit, contra Langobardorum ilico arma
surrexit. Adversus quem Langobardi gravia bella gesserunt, tandemque eum cum
militibus quos iuvabat exuperantes, Ravennam cedere compulerunt. Brexillus
capta est, muri quoque eius solum ad usque destructi sunt. Post haec Authari
rex cum Smaracdo patricio, qui tunc Ravennae preerat, usque in annum tertium
pacem fecit.
|