Cap.
1 4 | Etrurii <in> Galliae, in Asiae finibus socii Gallorum insedere
2 9 | quoniam sepulchra in extremis finibus facere soliti sunt et cippos
3 10| etiam petras occurrentes in finibus notatas invenimus, et quasdam,
4 16| arborum genera. Nam quidam in finibus naturales qualescumque arbores
5 16| generibus unum tantum genus in finibus relinquunt, quo manifestius
6 16| ex conventione in ipsis finibus communes serunt. Aliqui
7 16| intra suum solum in extremis finibus ponunt; et, ut supra diximus,
8 16| placuerunt. Et si inter culta in finibus aut prope fines, disponuntur
9 19| Nam et saepe incidunt in finibus, et saepe trans viam aliquas
10 19| possessores in extremis finibus, pari utrimque modo sumpto,
11 19| vicinales et communes in finibus incidunt: non enim finium
12 19| tantum modo in extremis finibus sint, quoniam per neglegentiam
13 20| transversae quaedam aut obliquae a finibus recedunt. Ita ut supra dictum
14 20| Nam quidam in extremis finibus in solo suo faciunt fossas
15 27| petras naturales, quae in finibus incidunt, saepe notatas
16 28| quaeque alia observabilia in finibus sunt. Ita non uno genere,
17 29| aratrum perducere, ut in finibus solidum marginem non relinquant,
18 30| duo possessores extremis finibus vineas habent, cum fodiunt,
|