Cap.

 1 4 |     Etrurii <in> Galliae, in Asiae finibus socii Gallorum insedere
 2 9 |      quoniam sepulchra in extremis finibus facere soliti sunt et cippos
 3 10|        etiam petras occurrentes in finibus notatas invenimus, et quasdam,
 4 16|      arborum genera. Nam quidam in finibus naturales qualescumque arbores
 5 16|     generibus unum tantum genus in finibus relinquunt, quo manifestius
 6 16|            ex conventione in ipsis finibus communes serunt. Aliqui
 7 16|       intra suum solum in extremis finibus ponunt; et, ut supra diximus,
 8 16|   placuerunt. Et si inter culta in finibus aut prope fines, disponuntur
 9 19|           Nam et saepe incidunt in finibus, et saepe trans viam aliquas
10 19|            possessores in extremis finibus, pari utrimque modo sumpto,
11 19|           vicinales et communes in finibus incidunt: non enim finium
12 19|            tantum modo in extremis finibus sint, quoniam per neglegentiam
13 20| transversae quaedam aut obliquae a finibus recedunt. Ita ut supra dictum
14 20|             Nam quidam in extremis finibus in solo suo faciunt fossas
15 27|          petras naturales, quae in finibus incidunt, saepe notatas
16 28|       quaeque alia observabilia in finibus sunt. Ita non uno genere,
17 29|           aratrum perducere, ut in finibus solidum marginem non relinquant,
18 30|           duo possessores extremis finibus vineas habent, cum fodiunt,