|
22. Nam et de fossis idem sentimus. Si
enim non sit necessitas agri siccandi nec in vicinis fossae inveniantur,
possunt videri finales, non intervenientibus querellis, quibus ambigatur,
secundum regionum consuetudinem esse finales. Sed si in regione non sit
consuetudo fossis finem observari, ea ergo, quae quasi novum exemplum afferre
videbuntur, intuendum utrum ex necessitate loci agros siccent an finem
praestent.
23. Maceriae quoque, et quae ex
congestione lapidum fiunt et quae manu instruuntur, non semper aut terrarum
excipiendarum causa aut repurgandi agri aut finem praestandi fiunt. Aliquando
enim per magnum spatium aut vivaria aut pomaria aut vineas aut oliveta aut
arbusta maceriis supra dictis includunt et ab incursionibus bestiarum defendunt.
Ita diligenter omnia exquiri debebunt, ne qua ratione fallamur.
24. Rivis si fines observabuntur, qui
non semper singulorum agrorum extremitates ambire possunt, sed per aliquod
spatium lateribus quibusdam possessionum finem praestare, intuendum erit an sit
consuetudo ultro citroque rivorum aliquas partes agrorum possideri ab his, qui
trans rivum contrarios agros habebunt. Quidam enim rivi ab origine, id est a
capite, donec in mari defluant, fines possessionibus praestant, quidam vero
ultro citroque transmittunt possessores. Quod ipsud requirendum erit an in
consuetudine regionum sit. Comperimus enim quibusdam locis per omnem tractum
rivi finem aliquas particulas agrorum ab eis, qui econtrarios trans rivum
habent agros, emptas iunctasque eis agris, qui rivo finirentur. quod ipsud non
debet nocere exemplo, quoniam emptae particulae aliis agris iungantur. Ita
transeundi rivi non debet haec condicio confundere possessores. Quod etiam in
fossarum condicione evenire potest, itemque viarum.
|