Lib. Cap. Par.

 1    II, 15, 1|      extingueret in angustia lumen. Itaque homines adhuc plerumque,
 2    IV, 9, 1 |  montium magnitudine a nobis lumen averti solis, et ita noctem
 3    IV, 13, 3|  ignes intellegimus, sed ita lumen avertit nostrum, ut ipse
 4    IV, 14, 1|  esse. Hanc autem cum a sole lumen accipiat, et ita nobis lucere
 5    IV, 14, 1|   fieri possit, qui utrisque lumen dare supra sit dictus, lunae
 6    IV, 14, 1|   quo sol vehitur, obscurare lumen eius a nostro conspectu
 7    IV, 14, 1|     radios eius obturare, ut lumen eicere non possit. Cum autem
 8    IV, 14, 1|   loco discesserit, tunc sol lumen eicit, et ita ad corpora
 9    IV, 14, 2| terrae ita esse dimissos, ut lumen eius, quo luna lucet, non
10    IV, 14, 2|   luceret. Sic autem accipit lumen, ut luceat, cum sol venerit
11    IV, 14, 2|     lucet, reliquis partibus lumen a sole accipiens praebebit.