Lib. Pars. Cap. Par.

 1 1,     0, praef   |         coetu sapientum arcessat: sola res rustica, quae sine dubitatione
 2 1,     0, 1       | promittimus, non profutura per se sola, sed cum aliis. Ac ne ista
 3 1,     0, 6       |           ut rettuli, sic emunita sola et latera horreorum prohibent
 4 2,     0, 11      |           tamen esset cultus, cum sola haec res adeo non infestetur
 5 3,     0, 1       |        siccaque et uliginosa. Tum sola maxime utcumque patitur
 6 3,     0, 2       |  vocabulum non ideo usurpat, quod sola ex omnibus Amineis, verum
 7 3,     0, 2       |          Celsus, quae fecunditate sola commendantur; ut tres Helvenaciae,
 8 3,     0, 2       |       diffunditur, quod praecipue sola macerrimum quoque solum
 9 3,     0, 3       |           partem agrorum, tamquam sola sit huic stirpi maxime terra
10 3,     0, 3       |          pastinato eximantur; cum sola ea res omnem impensam terreni
11 3,     0, 10      |      fructu donavit, alios fronde sola vestivit ad protegendos
12 3,     0, 11      |         pullam vocitari; nec quia sola ea, sed quia sit habilis
13 4,     0, 4       |       colamus. Quarum consitionis sola illa commodissima ratio
14 7,     0, 5       |         omnem tactum excandescit. Sola tamen fomenta non aspernatur
15 7,     0, 6       |    conceptum vitiat. Nec tamen ea sola creant abortus, sed etiam
16 8,     1, 16      |        diuturni queant possideri. Sola ex pretiosis piscibus muraena,
17 12,     1, 52,  1 |         preli pondus accepit, non sola exprimitur amurca, sed et