|
Sed electio dupliciter facienda est: non enim solum fecundam esse matrem
satis est, ex qua semina petuntur, sed adhibenda ratio est subtilior, ut ex his
partibus trunci sumantur, quae et genitales sunt et maxime fertiles. Vitis
autem fecunda, cuius progeniem studemus submittere, non tantum debet eo
aestimari, quod uvas complures exigit. Potest enim trunci vastitate id accidere
et frequentia palmitum; nec tamen eam feracem dixerim, cuius singulae uvae in
singulis sarmentis conspiciuntur, sed si per unumquemque pampinum maior numerus
uvarum dependet; si ex singulis gemmis compluribus materiis cum fructu
germinat; si denique etiam e duro virgam cum aliquibus racemis citat; si etiam
nepotum fructu gravida est: ea sine dubitatione ferax destinari debet legendo
malleolo. Malleolus autem novellus est palmes, innatus prioris anni flagello,
cognominatusque ad similitudine, quod in ea parte, qua deciditur ex vetere
sarmento, prominens utrimque mallei speciem praebet. Hunc ex fecundissima stirpe legendum censemus
omni tempore, quo vineae putantur. Ac super terram gemmis tribus vel quattuor
exstantibus diligenter obruendum loco modice humido non uliginoso; dum tamen
antiquissimum sit considerare ne vitis, ex qua is sumitur, ancipitem floris
habeat eventum, ne difficulter acinus ingrandescat, ne aut praecoquis aut serae
maturitatis fructum afferat. Nam illa volucribus, haec etiam tempestatibus
hiemis infestatur. Tale porro genus non una comprobatur vindemia. Potest enim
vel anni proventu vel aliis de causis etiam naturaliter infecunda vitis semel
exuberare. Sed ubi plurium velut emeritis annorum stipendiis fides surculo
consistit, nihil dubitandum est de fecunditate. Nec tamen ultra quadriennium
talis extenditur inquisitio: id enim tempus fere virentium generositatem
declarat, quo sol in eandem partem signiferi per eosdem numeros redit, per quos
cursus sui principium ceperat. Quem circuitum meatus dierum integrorum mille
quadringentorum sexaginta unius apokatastasin vocant studiosi rerum caelestium.
|