|
Pedatam vienam iugatamque sequitur alligatoris cura, cui antiquissimum
esse debet, ut supra dixi, rectam conservare stirpem, nec flexum ridicae
persequi, ne pravitas statuminum ad similitudinem sui vitem configuret. Id non
solum ad speciem plurimum refert, sed ad ubertatem et firmitatem
perpetuitatemque. Nam rectus truncus similem sui medullam gerit, per quam velut
quodam itinere sine flexu atque impedimento facilius terrae matris alimenta
meant, et ad summum perveniunt. At quae curvae sunt et distortae, non aequaliter
alliduntur inhibentibus nodis, et ipso flexu cursum terreni humoris veluti
salebris retardante. Quare cum ad summum palum recta vitis extenta est,
capistro constringitur, ne fetu gravata subsidat curveturque. Tum ex eo loco
quod proximum iugo ligatum est, brachia disponuntur in diversas partes,
palmaeque superpositae deorsum versus curvantur vinculo. Itaque id quod iugo
dependet, fructu impletur; rursusque curvatura iuxta vinculum materiam
exprimit. vidam eam partem, quam nos praecipitamus, supra iugum porrigunt, et
crebris viminibus innexis continent; quos ego minime probandos puto. Nam
dependentibus palmitibus neque pluviae neque pruinae grandinesve tantum nocent,
quantum religatis et quasi tempestatibus oppositis. Iidem tamen palmites prius
quam fructus mitescant, variantibus adhuc et acerbis uvis, religari debent, quo
minus roribus queant putrescere, aut ventis ferisve vastentur. Iuxta decumanum
atque semitas palmites intrinsecus flectendi sunt, ne praetereuntium incursu
laedantur. Et hac quidem ratione tempestiva vitis perducitur ad iugum. Nam quae
vel infirma vel brevis est, ad duas gemmas recidenda est, quo vehementiorem
fundat materiam, quae protinus emicet in iugum.
|