|
Cruditatis signa sunt crebri ructus ac ventris sonitus, fastidia cibi,
nervorum intentio, hebetes oculi. Propter quae bos neque ruminat neque lingua
se deterget. Remedio erunt aquae calidae duo congii, et mox triginta brassicae
caules modice cocti et ex aceto dati. Sed
uno die abstinendum est alio cibo. Quidam clausum intra tecta continent, ne
pasci possit. Tum lentisci oleastrique cacuminum pondo IIII, et libram mellis
una trita permiscent aquae congio, quam nocte una sub dio habent, atque ita
faucibus infundunt. Deinde interposita hora macerati ervi quattuor libras
obiciunt, aliaque potione prohibent. Hoc per triduum fieri debet, dum omnis
causa languoris discutiatur. Nam si neglecta cruditas est, et inflatio ventris
et intestinorum maior dolor insequitur, qui nec capere cibos sinit, gemitus
exprimit, locoque stare non patitur, saepe decumbere, et agitare caput
caudamque crebrius agere cogit. Manifestum remedium est proximam clunibus
partem caudae vinculo vehementer obstringere, vinique sextarium cum olei hemina
faucibus infundere atque ita citatum per mille et quingentos passus agere. Si
dolor remanet, ungulas circumsecare, et uncta manu per anum inserta fimum
extrahere, rursusque agere currentem. Si nec hoc profuit, tres caprifici aridi
conteruntur, et cum dodrante aquae calidae dantur. Ubi nec haec medicina
processit, myrti silvestris foliorum duae librae laevigantur, totidemque
sextarii calidae aquae misti per vas ligneum faucibus infunduntur. Atque ira
sub cauda sanguis emittitur. Qui cum satis profluxit, inhibetur papyri
ligamine. Tum concitate agitur pecus eo usque, dum anhelat. Sunt et ante
detractionem sanguinis illa remedia: tribus heminis vini tres unciae pinsiti
alii permiscentur, et post eam potionem currere cogitur. Vel salis sextans cum
cepis decem conteritur, et admisto melle decocto collyria immittuntur alvo,
atque ita citatus bos agitur.
|