|
Medicinas huius pecoris plerumque iam in aliis generibus edocui; propria
tamen quaedam vitia non omittam, quorum remedia subscripsi. Febrienti mulae cruda brassica datur.
Suspiriosae sanguis detrahitur, et cum sextario vini atque olei thuris
semuncia, marrubii succus instar heminae mistus infunditur. Suffraginosae
ordeacea farina imponitur, mox suppuratio ferro reclusa linamentis curatur; vel
gari optimi sextarius cum libra olei per narem sinistram demittitur,
admisceturque huic medicamini trium vel quattuor ovorum albus liquor separatis
vitellis. Femina secari et interdum inuri solent. Sanguis demissus in pedes,
ita ut in equis emittitur; vel si est herba, quam veratrum vocant rustici, pro
pabulo cedit. Est et hyoskyamos, cuius semen detritum et cum vino datum
praedicto vitio medetur. Macies et languor submovetur saepius data potione,
quae recipit semunciam sulphuris ovumque crudum, et myrrhae pondus denarii.
Haec trita vino admiscentur, atque ita faucibus infunduntur. Sed et tussi
dolorique ventris eadem ista aeque medentur. Ad maciem nulla res tantum quantum
Medica potest. Ea herba viridis celerius, nec tarde tamen arida foeni vice
saginat iumenta; verum modice danda, ne nimio sanguine stranguletur pecus. Lassae
et aestuanti mulae adeps in fauces demittitur, merumque in os suffunditur.
Cetera exsequemur in mulis sic, ut prioribus huius voluminis partibus
tradidimus, quae curam boum equarumque continent.
|