|
Graecum
pecus, quod plerique Tarentinum vocant, nisi cum domini praesentia est, vix
expedit haberi, si quidem et curam et cibum maiorem desiderat. Nam cum sit
universum genus lanigerum ceteris pecudibus mollius, tum ex omnibus Tarentinum
est mollissimum, quod nullam domini aut magistrorum ineptiam sustinet multoque
minus avaritiam nec aestus nec frigoris patiens. Raro foris, plerumque domi
alitur et est avidissimum cibi, cui si quid detrahitur fraude vilici, clades
sequitur gregem. Singula capita per hiemem recte pascuntur ad praesepia tribus
hordei vel frese cum suis valvulis fabae aut cicerculae quattuor sextariis, ut
et aridam frondem praebeas aut siccam vel viridem Medicam cytisumve, tum etiam
cordi feni septena pondo aut leguminum paleas adfatim. Minimus agnis vendundis
in hac pecude nec ullus lactis reditus haberi potest, nam et qui submoveri
debent paucissimos post dies, quam editi sunt, inmaturi fere mactantur,
orbaeque natis suis alienae suboli praebent ubera. Quippe singuli agni binis
nutricibus submittuntur nec quicquam subtrahi submissis expedit, quo saturior
lactens celeriter confirmetur et parta nutrici consociata minus laboret in
educatione fetus sui. Quam ob causam diligenti cura servandum est, ut et suis
cotidie matribus et alienis non amantibus agni subrumentur. Plures autem in
eius modi gregibus quam in hirtis masculos enutrire oportet. Nam prius quam
feminas inire possint, mares castrati, cum bimatum expleverunt, enecantur, et
pelles eorum propter pulchritudinem lanae maiore pretio quam alia vellera
mercantibus traduntur. Liberis autem campis et omni surculo ruboque vacantibus
ovem Graecam pascere meminerimus, ne, ut supra dixi, et lana carpatur et
tegumen. Nec tamen ea minus sedulam curam foris, quia non cotidie procedit in
pascua, sed maiorem domesticam postulat, nam saepius detegenda et refrigeranda
est, saepius eius lana deducenda vinoque et oleo insucanda, non numquam etiam
tota est eluenda, si diei permittit apricitas, idque ter anno fieri sat est.
Stabula vero frequenter everrenda et purganda umorque omnis urinae deverrendus
est, qui commodissime siccatur perforatis tabulis, quibus ovilia consternuntur,
ut grex supercubet. Nec tantum caeno aut stercore, sed exitiosis quoque
serpentibus tecta liberentur, quod ut fiat,
disce et odoratam stabulis incendere cedrum
galbaneoque agitare graves nidore chelydros.
Saepe sub inmotis praesepibus aut mala tactu
vipera delituit caelumque exterrita fugit
aut tecto adsuetus coluber.
Quare, ut idem iubet,
cape saxa manu, cape robora, pastor,
tollentemque minas et sibila colla tumentem
deice,
vel, ne istud cum periculo facere necesse sit, muliebris capillos aut cervina saepius
ure cornua, quorum odor maxime non patitur stabulis praedictam pestem
consistere. Tonsurae certum tempus anni per omnes regiones servari non potest,
quoniam nec ubique tarde nec celeriter aestas ingruit, et est modus optimus
considerare tempestates, quibus ovis neque frigus, si lanam detraxeris, neque
aestum, si nondum detonderis, sentiat. Verum ea quandoque detonsa fuerit, ungui
debet tali medicamine: sucus excocti lupini veterisque vini faex et amurca pari
mensura miscentur eoque liquamine tonsa ovis inbuitur, atque ubi per triduum
delibuto tergore medicamina perbibit, quarto die, si est vicinia maris, ad
litus deducta mersatur, si minus, caelestis aqua sub dio salibus in hunc usum
durata paulum decoquitur eaque grex perluitur. Hoc modo curatum pecus toto anno
scabrum fieri non posse Celsus adfirmat, nec dubium est, quin etiam ob eam rem
lana quoque mollior atque prolixior renascatur.
|