|
Turturum educatio supervacua est, quoniam id genus in ornithone nec
parit nec excudit. Volatura ita ut capitur farturae destinatur, eaque leviore
cura quam ceterae aves saginatur, verum non omnibus temporibus. Nam per hiemem,
quamvis adhibeatur opera, difficulter crescit, et tamen, quia maior est turdi
copia, pretium turturis minuitur. Rursus
aestate vel sua sponte, dummodo sit facultas cibi, pinguescit. Nihil enim aliud
quam obicitur esca, sed praecipue milium, nec quia tritico vel aliis frumentis
minus crassescat, verum quod semine huius maxime delectatur. Hieme tamen offae
panis vino madefactae, sicut etiam palumbos, celerius opimant quam ceteri cibi.
Receptacula non tamquam columbis loculamenta vel cellulae cavatae fiunt, sed ad
lineam mutuli per parietem fixi tegeticulas cannabinas adcipiunt, praetentis
retibus quibus prohibeantur volare, quoniam si id faciant, corpori detrahunt.
In his adsidue pascantur milio aut tritico, sed ea semina dari nisi sicca non
oportet, satiatque semodius cibi in diebus singulis vicenos et centenos
turtures. Aqua semper recens et quam mundissima vasculis, qualibus columbis
atque gallinis, praebetur, tegeticulaeque emundantur, ne stercus urat pedes,
quod tamen et [id] ipsum diligenter reponi debet ad cultus agrorum arborumque,
sicut et omnium avium praeterquam nantium. Huius avis aetas ad saginam non tam
vetus est idonea quam novella. Itaque circa messem, cum iam confirmata est pullities,
eligitur.
|