|
Peripateticae sectae conditor Aristoteles in his libris quos de
animalibus conscripsit examinum genera conplura demonstrat, eorumque alia quae
vastas sed glomerosas easdemque nigras et hirsutas apis habent, alia minores
quidem sed aeque rutundas et infusci coloris horridique pili; alia magis
exiguas nec tam rutundas, sed obesas tamen et latas, coloris meliusculi,
nonnulla minimas gracilisque et acuti alvei, ex aureolo varias atque leves. Eius
auctoritatem sequens Vergilius maxime probat parvolas, oblongas, leves,
nitidas,
ardentis auro et paribus lita corpora guttis,
moribus etiam placidis. Nam
quanto grandior apis atque etiam est rutundior, tanto peior; si vero saevior,
maxime pessima est. Sed tamen iracundia notae melioris apium facile delinitur
adsiduo interventu eorum qui curant [alvearia]. Nam cum saepius tractantur
celerius mansuescunt, durantque, si diligenter excultae sunt, in annos decem.
Nec ullum examen hanc aetatem potest excedere, quamvis in demortuarum locum
quotannis pullos substituant. Nam fere decumo ad internecionem anno gens
universa totius alvei consumitur. Itaque ne hoc in toto fiat apiario, semper
propaganda erit suboles, observandumque vere, cum se nova profundent examina,
ut excipiantur et domiciliorum numerus augeatur. Nam saepe morbis
intercipiuntur, quibus quemadmodum mederi oportet suo loco dicetur.
|