|
Igitur ordinatis sedibus alvaria
fabricanda sunt pro conditione regionis. Sive illa ferax est suberis, haud
dubitanter utilissimas alvos faciemus ex corticibus, quia nec hieme frigent nec
candent aestate, sive ferulis exuberat, his quoque, quoniam sunt naturae
corticis similes, aeque commode vasa texuntur. Si neutrum aderit, opere vitorio
salicibus connectentur, vel si nec haec suppetent, ligno cavae arboris aut in
tabulas desectae fabricabuntur. Deterrima est conditio fictilium, quae et accenduntur
aestatis vaporibus et gelantur hiemis frigoribus. Reliqua sunt alvorum genera
duo, ut ex fimo fingantur vel lateribus exstruantur. quorum alterum iure
damnavit Celsus, quoniam maxime est ignibus obnoxium, alterum probavit, quamvis
incommodum eius praecipuum non dissimulaverit, quod si res postulet, transferri
non possit. Itaque non adsentior ei, qui putat nihilo minus eius generis
habendas esse alvos. Neque enim solum id repugnat rationibus domini quod
inmobiles sint, cum vendere aut alios agros instruere velit (hoc enim commodum
pertinet ad utilitatem solius patrisfamiliae), sed (quod ipsarum apium causa
fieri debet), cum aut morbo aut sterilitate et penuria locorum vexatas conveniet
in aliam regionem mitti, nec propter praedictam causam moveri poterunt. Hoc
maxime vitandum est. Itaque quamvis doctissimi viri auctoritatem reverebar,
tamen ambitione summota quid ipse censerem non omisi. Nam quod maxime movet
Celsum, ne sint stabula vel igni vel furibus obnoxia, potest vitari latericio
circumstructis alvis, ut inpediatur rapina praedonis et contra flammarum
violentiam protegantur, easdemque, cum fuerint movendae, resolutis structurae
conpagibus licebit transferre. Sed quoniam plerisque videtur istud operosum,
qualiacumque vasa placuerint conlocari debebunt.
|