Lib. Cap. Par.
1 1, 12, 6 | est, excusationem mereri aiunt; item cuius pater flamen
2 1, 12, 18| eius in publicum redigi aiunt. Id quo iure fiat, quaeritur."~
3 1, 15, 1 | pectore; linguam autem debere aiunt non esse liberam nec vagam,
4 2, 21, 7 | per sese nihil significare aiunt, sed vocabuli esse supplementum;
5 2, 22, 7 | vocabulo, ut isti etymologikai aiunt, ho apo tes eous rheon.~
6 4, 1, 11| me tibi praemandere, quod aiunt, postulas, faciam sane id
7 4, 2, 7 | Labeonem respondisse aiunt redhiberi posse quasi morbosum; ~
8 4, 2, 10| sanam putasset, negasse aiunt Trebatium ex edicto agi
9 4, 15, 5 | existimationibus eam rem dicendam aiunt quam "arduam"; quia, quod
10 4, 18, 7 | tribuni plebis a M., ut aiunt, Catone, inimico Scipionis,
11 5, 3, 1 | inscripsit, adulescentem aiunt victus quaerendi gratia
12 5, 12, 13| Propterea Vergilium quoque aiunt multae antiquitatis hominem
13 5, 18, 6 | historias" quidem esse aiunt rerum gestarum vel expositionem
14 6, 3, 49| Rhodiensis superbos esse aiunt id obiectantes, quod mihi
15 6, 5, 2 | nomen fuisse aiunt Polum, tragoedias poetarum
16 6, 14, 10| Tum admirationi fuisse aiunt Rutilius et Polybius philosophorum
17 7, 1, 1 | mala." Nihil enim minus aiunt providentiae congruere,
18 9, 2, 8 | Musonium subridentem dixisse aiunt: axios oun estin argyriou. ~
19 9, 4, 10| illi scriptores gentem esse aiunt aput extrema Indiae corporibus
20 9, 9, 1 | insignes sententiae, non semper aiunt enitendum, ut omnia omnino
21 9, 14, 16| promulgatis: "Ea luxurii causa aiunt institui"; ~17.
22 10, 10, 1 | Romanos quoque homines aiunt sic plerumque anulis usitatos. ~
23 10, 11, 5 | in epistulis solitum esse aiunt: speude bradeos, per quod
24 10, 15, 27| alias seorsum aiunt observitare, veluti est,
25 10, 26, 4 | nullo gravi auctore dictum aiunt. "Nam "transgressus"" inquit "
26 11, 5, 4 | ita inprensibilem videri aiunt, ut, quisquis homo est non
27 12, 5, 6 | dicam ego indoctius, ut aiunt, et apertius, quae fuisse
28 13, 2, 3 | Tum Pacuvium dixisse aiunt sonora quidem esse, quae
29 13, 2, 5 | est, itidem" inquit "esse aiunt in ingeniis; quae dura et
30 13, 18, 1 | verba haec sunt: "Nunc ita aiunt in segetibus, in herbis
31 14, 2, 1 | penuria erat, ex mutis, quod aiunt, magistris cognoscerem.
32 14, 2, 16| Patrocinari enim prorsus hoc esse aiunt, non iudicare. ~17.
33 14, 2, 19| sentiat. Eventurum enim aiunt, ut, quia pro varietate
34 16, 2, 1 | Legem esse aiunt disciplinae dialecticae,
35 17, 5, 14| supra diximus, inlotis, quod aiunt, pedibus et verbis reprehendit
36 19, 9, 9 | oratione Socraten fecisse aiunt, et audite ac discite nostros
|