Lib. Cap. Par.

 1     3,  9, 3 |       eundem equum tali fuisse fato sive fortuna ferunt, ut,
 2     7,  2, 5 |       Si Chrysippus" inquiunt "fato putat omnia moveri et regi
 3     7,  2, 5 |     instantiae, quae oritur ex fato", omnium quae sit rerum
 4     7,  2, 5 |        non sponte veniunt, sed fato trahuntur. ~6.
 5     7,  2, 7 |       coacta atque conexa sint fato omnia, ingenia tamen ipsa
 6     7,  2, 7 | mentium nostrarum proinde sunt fato obnoxia, ut proprietas eorum
 7     7,  2, 8 |       omnem illam vim, quae de fato extrinsecus ingruit, inoffensius
 8     7,  2, 13|       non suae temeritati, sed fato esse attribuenda dicunt. ~
 9     7,  2, 15|       Cicero in libro, quem de fato conscripsit, cum quaestionem
10     7,  2, 15|    quonam hoc modo explicet et fato omnia fieri et esse aliquid
11    10, 16, 6 |      in primo carmine:~Italiam fato profugus Laviniaque venit~
12    10, 18, 3 |               Is Mausolus, ubi fato perfunctus inter lamenta
13    13,  1, 5 |        id ipsum quod Cicero de fato opinatus est, cum hoc in
14    13,  1, 5 |       potita est:~nam quia nec fato merita nec morte peribat,
15    13,  1, 5 |  violenta sunt non videantur e fato venire. ~6.
16    13,  1, 6 |  significantia de natura atque fato M. Cicero secutus videtur.
17    14,  1, 20|     debuerint, qualis qualique fato futurus sit, quisquis hodie
18    14,  1, 36|   animo miser fies, antequam e fato fias; si felicia promittunt