Lib. Cap. Par.

 1     2, 22, 1 |    partim Graecae linguae, alias Latinae. ~2.
 2     4, 16, 8 |    Caesar, gravis auctor linguae Latinae, in Anticatone: "unius"
 3     6, 17, 3 |            Quis adeo tam linguae Latinae ignarus est, quin sciat
 4     6, 17, 4 |       atque elegantiae in verbis Latinae princeps, quid esset "obnoxius",
 5     7, 15, 5 |      fuisse ait contra perpetuam Latinae linguae consuetudinem, neque
 6     7, 16, 1 |       promiserat neque orationis Latinae usurpationes rationesve
 7     9, 15, 2 |        Romae orandas eloquentiae Latinae facultatem; atque is rogat
 8    10, 24, 2 |          etiam Augustus, linguae Latinae non nescius munditiarumque
 9    11,  3, 1 |          et ad scientiam linguae Latinae cumprimis necessarias: velut
10    13,  9, 2 |        usu atque ratione linguae Latinae, item de variis atque promiscis
11    13, 25, 12|         quoniam sunt eloquentiae Latinae tunc primum exorientis lumina
12    16,  6, 1 | advertimus. Ibi quispiam linguae Latinae litterator Roma a Brundisinis
13    18,  5, 10|        adeo, vir adprime linguae Latinae sciens, "ecum equitare"
14    19,  8, 2 |         levi quidem de re, sed a Latinae tamen linguae studio non
15    19,  8, 6 |          quando Plautus, linguae Latinae decus, "deliciam" quoque
16    19, 13, 3 |        sordentia in usum linguae Latinae intromissa sunt." ~4.