Lib. Cap. Par.

 1     1,  2, 6 |             cum flaret iamque omnes finem cuperent verbisque eius
 2     1,  6, 8 |  exspectemus, nisi malis rationibus finem facimus? Is demum deos propitios
 3     3, 16, 1 |             hominem gignendi summum finem: decem menses non inceptos,
 4     3, 16, 19|             dicebantur, quae non ad finem ipsum, sed proxime finem
 5     3, 16, 19|            finem ipsum, sed proxime finem progressa deductave erant.
 6     4, 10, 8 |        viatorem vocavit eumque, cum finem non faceret, prendi loquentem
 7     5, 15, 9 |        rationem vitae pertinens aut finem ullum quaerendi videremus,
 8     9, 15, 10| deblateratis versuum multis milibus finem aliquando fecit egressique
 9    10,  2, 1 |           pueros enixam eumque esse finem dixit multiiugae hominum
10    12,  5, 7 |            quoque et dolor, quod ad finem ipsum bene beateque vivendi
11    13, 14, 1 |             determinatus, qui facit finem urbani auspicii". ~2.
12    13, 21, 12|          facias, si mutes:~quem das finem, rex magne, laborum?~Nam
13    13, 21, 12|             si ita dicas: "quam das finem", iniucundum nescio quo
14    16,  9, 6 |        durum, ut Setinum accessimus finem:~aigilipoi montes, Aetnae
15    17,  9, 14|           quem habebat, a capite ad finem, proinde ut debere fieri
16    17, 21, 50|        progressi longius sumus, cum finem proposuerimus adnotatiunculis