|
1. Ante legem, quae nunc de
senatu habendo observatur, ordo rogandi sententias varius fuit.
2.
Alias primus rogabatur, qui princeps a censoribus in senatum lectus fuerat,
alias, qui designati consules erant;
3.
quidam e consulibus studio aut necessitudine aliqua adducti, quem is visum
erat, honoris gratia extra ordinem sententiam primum rogabant.
4.
Observatum tamen est, cum extra ordinem fieret, ne quis quemquam ex alio quam
ex consulari loco sententiam primum rogaret.
5.
C. Caesar in consulatu, quem cum M. Bibulo gessit, quattuor solos extra ordinem
rogasse sententiam dicitur. Ex his quattuor principem rogabat M. Crassum; sed
postquam filiam Cn. Pompeio desponderat, primum coeperat Pompeium rogare.
6.
Eius rei rationem reddidisse eum senatui Tiro Tullius, M. Ciceronis libertus,
refert itaque se ex patrono suo audisse scribit.
7.
Id ipsum Capito Ateius in libro, quem de officio senatorio composuit, scriptum
reliquit.
8.
In eodem libro Capitonis id quoque scriptum est: "C." inquit
"Caesar consul M. Catonem sententiam rogavit. Cato rem, quae consulebatur, quoniam non
e republica videbatur, perfici nolebat. Eius rei ducendae gratia longa oratione
utebatur eximebatque dicendo diem. Erat enim ius senatori, ut sententiam
rogatus diceret ante quicquid vellet aliae rei et quoad vellet. Caesar consul
viatorem vocavit eumque, cum finem non faceret, prendi loquentem et in carcerem
duci iussit. Senatus consurrexit et prosequebatur Catonem in carcerem. Hac"
inquit "invidia facta Caesar destitit et mitti Catonem iussit."
|