|
1. Amicus noster, homo multi
studii atque in bonarum disciplinarum opere frequens, verbum
"quiescit" usitate "e" littera correpta dixit.
2. Alter item amicus, homo in
doctrinis quasi in praestigiis mirificus communiumque vocum respuens nimis et
fastidiens, barbare eum dixisse opinatus est, quoniam producere debuisset, non
corripere.
3. Nam "quiescit" ita
oportere dici praedicavit, ut "calescit", "nitescit",
"stupescit" et alia huiuscemodi multa.
4. Id etiam addebat, quod
"quies" "e" producto, non brevi diceretur.
5. Noster autem, qua est rerum
omnium verecunda mediocritate, ne si Aelii quidem, Cincii et Santrae dicendum
ita censuissent, obsecuturum se fuisse ait contra perpetuam Latinae linguae
consuetudinem, neque se tam insignite locuturum, ut absona inauditaque diceret;
6. litteras tamen super hac re
fecit inter exercitia quaedam ludicra et "quiesco" non esse his
simile, quae supra posui, nec a "quiete" dictum, sed ab eo
"quietem", Graecaeque vocis et modum et originem verbum istud habere
demonstravit rationibusque haut sane frigidis docuit "quiesco"
"e" littera longa dici non convenire.
|