|
1. De voluptate veteres
philosophi diversas sententias dixerunt.
2. Epicurus voluptatem summum
bonum esse ponit; eam tamen ita definit:
sarkos eustathes katastema;
3. Antisthenes Socraticus summum
malum dicit; eius namque hoc verbum est:
manein mallon e hesthein.
4. Speusippus vetusque omnis
Academia voluptatem et dolorem duo mala esse dicunt opposita inter sese, bonum
autem esse, quod utriusque medium foret.
5. Zeno censuit voluptatem esse
indifferens, id est neutrum, neque bonum neque malum, quod ipse Graeco vocabulo
adiaphoron appellavit.
6.
Critolaus Peripateticus et malum esse voluptatem ait et multa alia mala parere
ex sese, incurias, desidias, obliviones, ignavias.
7.
Plato ante hos omnis ita varie et multiformiter de voluptate disseruit, ut
cunctae istae sententiae, quas supra posui, videantur ex sermonum eius fontibus
profluxisse; nam proinde unaquaque utitur, ut et ipsius voluptatis natura fert,
quae est multiplex, et causarum, quas tractat, rerumque, quas efficere vult,
ratio desiderat.
8.
Taurus autem noster, quotiens facta mentio Epicuri erat, in ore atque in lingua
habebat verba haec Hieroclis Stoici, viri sancti et gravis: Hedore telos,
pornes dogma; ouk estin pronoia, oude pornes dogma.
|