|
1.
De Maximo Valerio, qui Corvinus appellatus est ob auxilium propugnationemque
corvi alitis, haut quisquam est nobilium scriptorum, qui secus dixerit.
2.
Ea res prorsus admiranda sic profecto est in libris annalibus memorata:
3.
Adulescens tali genere editus L. Furio Claudio Appio consulibus fit tribunus
militaris.
4.
Atque in eo tempore copiae Gallorum ingentes agrum Pomptinum insederant,
instruebanturque acies a consulibus de vi ac multitudine hostium satis
agentibus.
5.
Dux interea Gallorum vasta et ardua proceritate armisque auro praefulgentibus
grandia ingrediens et manu telum reciprocans incedebat perque contemptum et
superbiam circumspiciens despiciensque omnia venire iubet et congredi, si quis
pugnare secum ex omni Romano exercitu auderet.
6.
Tum Valerius tribunus ceteris inter metum pudoremque ambiguis impetrato prius a
consulibus ut in Gallum tam inmaniter adrogantem pugnare sese permitterent,
progreditur intrepide modesteque obviam; et congrediuntur et consistunt, et
conserebantur iam manus, atque ibi vis quaedam divina fit:
7.
corvus repente inprovisus advolat et super galeam tribuni insistit atque inde
in adversari os atque oculos pugnare incipit; insilibat, obturbabat et unguibus
manum laniabat et prospectum alis arcebat atque, ubi satis saevierat, revolabat
in galeam tribuni.
8.
Sic tribunus spectante utroque exercitu et sua virtute nixus et opera alitis
propugnatus ducem hostium ferocissimum vicit interfecitque atque ob hanc causam
cognomen habuit Corvinus.
9.
Id factum est annis quadringentis quinque post Romam conditam.
10.
Statuam Corvino isti divus Augustus in foro suo statuendam curavit. In eius
statuae capite corvi simulacrum est rei pugnaeque, quam diximus, monimentum.
|