|
1.
Plinius Secundus existimatus est esse aetatis suae doctissimus.
2.
Is libros reliquit, quos studiosorum inscripsit, non medius fidius usquequaque
aspernandos.
3.
In his libris multa varie ad oblectandas eruditorum hominum aures ponit.
4.
Refert etiam plerasque sententias, quas in declamandis controversiis lepide
arguteque dictas putat.
5.
Sicuti hanc quoque sententiam ponit ex huiuscemodi controversia: "
"Vir fortis praemio, quod optaverit, donetur. Qui fortiter fecerat, petit
alterius uxorem in matrimonium et accepit. Is deinde, cuia uxor fuit, fortiter
fecit. Repetit eandem; contradicitur."
6.
Eleganter" inquit "et probabiliter ex parte posterioris viri fortis uxorem
sibi reddi postulantis hoc dictum est: "Si placet lex, redde; si non
placet, redde"."
7.
Fugit autem Plinium sententiolam istam, quam putavit esse argutissimam, vitio non
carere, quod Graece antistrephon dicitur. Et est vitium insidiosum et sub falsa
laudis specie latens; nihil enim minus converti ex contrario id ipsum adversus
eundem potest atque ita a priore illo viro forte dici: "Si placet lex, non
reddo; si non placet, non reddo."
|