|
1. Descriptum definitumque est a
Quinto Ennio in annali septimo graphice admodum sciteque sub historia Gemini
Servili, viri nobilis, quo ingenio, qua comitate, qua modestia, qua fide, qua
linguae parsimonia, qua loquendi opportunitate, quanta rerum antiquarum
morumque veterum ac novorum scientia quantaque servandi tuendique secreti
religione, qualibus denique ad minuendas vitae molestias fomentis, levamentis,
solaciis amicum esse conveniat hominis genere et fortuna superioris.
2. Eos ego versus non minus
frequenti adsiduoque memoratu dignos puto quam philosophorum de officiis
decreta.
3. Ad hoc color quidam vetustatis
in his versibus tam reverendus est, suavitas tam inpromisca tamque a fuco omni
remota est, ut mea quidem sententia pro antiquis sacratisque amicitiae legibus
observandi, tenendi colendique sint.
4. Quapropter adscribendos eos
existimavi, si quis iam statim desideraret:
haece locutus vocat, quocum bene saepe libenter
mensam sermonesque suos rerumque suarum
comiter inpertit, magnam cum lassus diei
partem fuisset de summis rebus regundis
consilio indu foro lato sanctoque senatu;
cui res audacter magnas parvasque iocumque
eloqueretur et cuncta malaque et bona dictu
evomeret si qui vellet, tutoque locaret,
quocum multa volup gaudia clamque palamque;
ingenium, cui nulla malum sententia suadet
ut faceret facinus levis aut mala; doctus, fidelis,
suavis homo, facundus, suo contentus, beatus,
scitus, secunda loquens in tempore, commodus, verbum
paucum, multa tenens antiqua, sepulta vetustas
quae facit et mores veteresque novosque tenentem,
multorum veterum leges divumque hominumque;
prudentem qui dicta loquive tacereve posset:
hunc inter pugnas conpellat Servilius sic.
5. L. Aelium Stilonem dicere
solitum ferunt Q. Ennium de semet ipso haec scripsisse picturamque istam morum
et ingenii ipsius Q. Ennii factam esse.
|