|
1. Haec quoque disciplina
rhetorica est callide et cum astu res criminosas citra periculum confiteri, ut,
si obiectum sit turpe aliquid, quod negari non queat, responsione ioculari
eludas et rem facias risu magis dignam quam crimine, sicut fecisse Ciceronem
scriptum est, cum id, quod infitiari non poterat, urbano facetoque dicto
diluit.
2. Nam cum emere vellet in
Palatio domum et pecuniam in praesens non haberet, a P. Sulla, qui tum reus
erat, mutua sestertium viciens tacita accepit.
3. Ea res tamen, priusquam
emeret, prodita est et in vulgus exivit, obiectumque ei est, quod pecuniam
domus emendae causa a reo accepisset.
4. Tum Cicero inopinata
obprobratione permotus accepisse se negavit ac domum quoque se empturum negavit
atque "adeo" inquit "verum sit accepisse me pecuniam, si domum
emero". Sed cum postea emisset et hoc mendacium in senatu ei ab inimicis
obiceretur, risit satis atque inter ridendum: "akoinonoetoi" inquit
"homines estis, cum ignoratis prudentis et cauti patrisfamilias esse, quod
emere velit, empturum sese negare propter competitores emptionis".
|